Om de Race de Voltooien_

Dit het die krisis verhaas. ‘n Keiserlike aankondiging het aan die Ryksdag bekend
gemaak dat aangesien die besluit wat vryheid van gewete gegee het, groot
wanordelikheid laat ontstaan het, die keiser besluit het om dit te herroep. Hierdie
willekeurige daad het verontwaardiging en vrees by die evangeliese Christene laat
ontstaan. Een het gesê, “Christus het weer in die hande geval van Kajafas en Pilatus.” Die
Roomsgesindes het woedender geword. Een Roomse dweper het verklaar: “Die Turke is
beter as die Lutherane; want die Turke hou vasdae, maar die Lutherane vertrap hulle. As
ons moet kies tussen die Heilige Skrifte van God en die ou dwalings van die kerk, sou
ons eersgenoemde verwerp.” Melanchthon het gesê, “elke dag, in die voile vergadering,
gooi Faber ons evangeliegesindes met ‘n nuwe klip.”— D’Aubigne, boek XIII, hoojstuk
5. {GS 228.3}
Verdraagsaamheid op godsdienstige gebied was deur die wet bepaal, en die
evangeliese state was vasbeslote om enige inbreuk op hulle regte te weerstaan. Luther,
wat nog onder die ban van die edik van Worms was, is nie op Spiers toegelaat nie; maar
sy plek is gevul deur sy medewerkers en die prinse wat God opgewek het om Sy saak in
hierdie tyd van nood te verdedig. Die edele Frederick van Sakse, Luther se vorige
beskermer, het afgesterf; maar Hertog Johannes, sy broer en opvolger, het die
Hervorming verwelkom; en hoewel hy vredeliewend was, het hy groot energie en moed
aan die dag gelê in belang van die geloof. {GS 229.1}
Die priesters het geëis dat die state wat die Hervorming aangeneem het hulle
onvoorwaardelik moes onderwerp aan die Roomse jurisdiksie. Die Hervormers,
daarenteen, het aanspraak gemaak op die vryheid wat voorheen gegee is. Hulle kon nie
toestern dat Rome weer die state onder sy beheersing sou bring wat die woord van God
met sulke groot vreugde ontvang het nie. {GS 229.2}
Die volgende kompromis is eindelik voorgestel, naamlik dat die edik van Worms
streng toegepas moes word op plekke waar die Hervorming nog nie gevestig was nie; en
dat “op daardie plekke waar die volk daarvan afgewyk het, en waar hulle nie tot
gehoorsaamheid gebring kan word sonder opstand nie, hulle geen nuwe Hervorming sou
begin, geen strydpunte moes aanroer, dat hulle die viering van die mis nie moes teenstaan
nie, en dat hulle geen Rooms-Katoliek sou toelaat om die leer van Luther aan te neem
nie.”— D’Aubigne, boek XIII, hoojstuk 5.Hierdie voorstel is deur die Ryksdag
aangeneem tot groot blydskap van die pouslike priesters en prelate. {GS 229.3}
As hierdie edik deurgevoer word “kon die Hervorming nie uitgebrei word . . . waar dit
nog onbekend was nie, en ook kon dit nie op ‘n vaste fondament bevestig word . . . waar
dit alreeds bestaan het me.”— Ibid.Vryheid van die woord sou verbied word. Geen
bekerings sou toegelaat word nie. Daar is van die vriende van die Hervorming geëis om
hulle dadelik te onderwerp aan hierdie beperkings en verbodsbepalings. Dit het geskyn
of die hoop van die wêreld uitgedoof sou word. “Die herbevestiging van die Roomse