Om de Race de Voltooien_

opgelê is. Miinzer se rewolusionêre leerstellings, wat op goddelike gesag aanspraak
gemaak het, het hulle daartoe gebring om hulle van alle gesag los te skeur, en die vrye
teuels te gee aan hulle vooroordele en drifte. Die vreeslikste tonele van sedisie en opstand
het gevolg, en die velde van Duitsland was in bloed gedrenk. {GS 218.2}
Die sielsangs wat Luther so lank tevore te Erfurt ondervind het, het nou met
verdubbelde mag op hom gedruk waar hy die resultate gesien het van die fanatisme wat
nou aan die Hervorming tuisgebring is. Die pouslike prinse het verklaar — en baie was
gereed om dit te glo — dat die opstand die werklike vrugte van Luther se leerstellings
was. Alhoewel hierdie beskuldiging nie die minste grond gehad het nie, het dit die
Hervormer nogtans groot verdriet veroorsaak. Dat die saak van die waarheid so beklad
kon word dat dit op gelyke voet gestel is met die laagste soort fanatisme, was meer as wat
hy kon verduur. Aan die anderkant weer, het die leiers van die opstand Luther gehaat
omdat hy nie alleen hulle leer bestry en hulle aanspraak op goddelike ingewing geloën
het nie, maar omdat hy hulle bestempel het as rebelle teen die burgerlike gesag. In
weerwraak het hulle hom veroordeel as ‘n lae bedrieër. Dit het geskyn asof hy die
vyandigheid van beide prinse en die volk op sy hals gehaal het. {GS 218.3}
Die Roomsgesindes het gejuig en verwag om die spoedige val van die Hervorming te
sien; en hulle het Luther geblameer, selfs vir die dwalings wat hy so ywerig getrag het
om te verbeter. Die fanatieke party, deur valslik te verklaar dat hulle met groot onreg
behandel is, het daarin geslaag om die medelyde van ‘n groot gedeelte van die volk te
win, en, soos dit dikwels gaan met diegene wat aan die verkeerde kant staan, is hulle
beskou as martelaars. Op hierdie wyse is diegene wat met alle mag die Hervorming
weerstaan het, bejammer en geprys as die slagoffers van wreedheid en verdrukking. Dit
was die werk van Satan, ingegee deur dieselfde gees van opstand wat in die begin in die
hemel geopenbaar is. {GS 219.1}
Satan trag steeds om mense te bedrieg, en om hulle daartoe te bring om sonde
geregtigheid te noem, en geregtigheid sonde. Hoe suksesvol was sy werk nie! Hoe
dikwels word Gods getroue diensknegte berispe en verwyt omdat hulle onverskrokke die
waarheid verdedig! Diegene wat werktuie van Satan is, word geprys en gevlei en selfs as
martelaars beskou terwyl diegene wat gerespekteer en bygestaan moet word weens hulle
getrouheid aan God, dikwels alleen moet staan en met agterdog bejeën word. {GS 221.1}
Valse heiligheid, onegte heiligmaking, gaan vandag nog voort met hierdie werk van
bedrog. In verskillende vorms openbaar dit dieselfde gees as in die tyd van Luther; dit
trek die aandag van mense af van die Skrifte, en bring hulle daartoe om hulle eie
gevoelens en indrukke na te volg liewer as om Gods wet te gehoorsaam. Dit is een van
Satan se suksesvolste planne om reinheid en waarheid in verdinking te bring. {GS 221.2}