Om de Race de Voltooien_

aanspraak gemaak dat hulle goddelike opdrag gekry het om die Hervorming te voltooi,
wat, soos hulle gesê het, so swak begin is deur Luther. Inderwaarheid het hulle juis die
werk afgebreek wat hy gedoen het. Hulle het die groot beginsel verwerp wat ten
grondslag gelê het van die Hervorming, naamlik dat die woord van God die enigste
maatstaf van die geloof en lewe is; en in die plek van daardie betroubare gids het hulle
die veranderlike, onsekere standaard van hulle eie gevoelens en indrukke gestel. Deur dus
die groot openbaarder van dwaalleer en valsheid tersyde te stel, is die weg vir Satan
geopen om die verstand van mense te beheers soos dit horn mag behaag. {GS 212.3}
Een van die profete het daarop aanspraak gemaak dat hy deur die engel Gabriel
onderrig is. ‘n Student wat sy studies opgegee en by horn aangesluit het, het verklaar dat
hy van God Self wysheid ontvang het om Sy woord te verklaar. Ander wat van nature
geneig was tot fanatisme, het by hulle aangesluit. Die handelinge van hierdie dwepers het
groot opgewondenheid veroorsaak. Die prediking van Luther het baie mense opgewek
om die nodigheid van ‘n hervorming in te sien, en nou is selfs eerlike persone mislei deur
die valse bewerings van die nuwe profete. {GS 213.1}
Die leiers van die beweging het na Wittenberg gegaan met die doel om Melanchthon
en sy medewerkers te oortuig. Hulle het gesê: “Ons is deur God gestuur om die volk te
onderrig. Ons het ‘n persoonlike onderhoud met die Here gehad; ons weet wat sal gebeur;
in kort, ons is apostels en profete en ons beroep ons op Doktor Luther.”— D’Aubigne,
boek IX, hoojstuk 7. {GS 213.2}
Die Hervormers was verbaas en verbysterd. Dit was iets wat hulle nog nooit voorheen
teëgekom het nie, en hulle het nie geweet watter weg om in te slaan nie. Melanchthon het
gesê: “Daar is voorwaar buitengewone geeste in hierdie manne; maar watter geeste? . . .
Aan die een kant moet ons oppas dat ons nie die Gees van God uitblus nie, en aan die
anderkant dat ons nie verlei word deur die gees van Satan nie.”—Ibid. {GS 214.1}
Die vrugte van hierdie nuwe leer was gou sigbaar. Die mense is gelei om die Bybel te
verwaarloos en dit heeltemal tersyde te stel. Die skole is in verwarring gebring. Studente
het alle bande verbreek, hulle studies opgegee, en die universiteit verlaat. Die manne wat
gemeen het dat hulle bekwaam was om die werk van die Hervorming te beheers en te laat
herlewe, het dit op die randjie van mislukking gebring. Die pousgesindes het weer hulle
vertroue herwin, en verheug het hulle uitgeroep, “net een laaste poging en ons het die
oorwinning.”— Ibid. {GS 214.2}
Toe Luther in Wartburg hoor wat gebeur het, het hy verontrus gesê, “ek het altyd
verwag dat Satan ons hierdie plaag sou stuur.”— D’Aubigne; boek IX, hoojstuk 7.Hy het
die ware karakter van hierdie gewaande profete ingesien, asook die gevaar wat die
waarheid bedreig het. Die teenstand van die Pous en die keiser het hom nie so ontstel as
wat hy nou was nie. Onder die sogenaamde vriende van die Hervormer het die grootste