Om de Race de Voltooien_

Hervormers te verteenwoordig, terwyl die beroemde Doktor Eck, bygestaan deur ‘n
menigte geleerde doktore en prelate die saak van Rome sou verdedig. {GS 207.2}
Hoewel Zwingli nie op die konferensie teenwoordig was nie, is sy invloed daar
gevoel. Die sekretarisse is almal deur die pouslike party gekies, en alle ander is verbied
om aantekenings te maak op straf van die dood. Maar nieteenstaande dit nie, het Zwingli
daeliks ‘n getroue verslag gekry van wat daar op Baden gesê is. ‘n Student wat op die
disputasie teenwoordig was, het elke aand ‘n opsomming gemaak van die argumente wat
daardie dag aangevoer is. Hierdie dokumente is deur twee ander studente afgelewer aan
Zwingli te Zurich, tesame met die daelikse briewe van Ecolampadius. Die Hervormer het
geantwoord met raadgewing en wenke. Hy het sy briewe snags geskryf, en die studente
het hulle die volgende more na Baden teruggeneem. Om die wagters by die stadspoorte te
mislei, het hierdie boodskappers mandjies met pluimvee op hulle koppe gedra en hulle is
toegelaat om die stad ongehinderd binne te gaan. {GS 207.3}
Op hierdie manier het Zwingli die stryd voortgesit met sy slinkse teenstanders. “Hy
het meer gewerk,” het Myconius gesê, “deur sy oorpeinsings, sy slaaplose nagte, en die
advies wat hy na Baden gestuur het, as wat hy sou kon gedoen het as hy persoonlik die
stryd met die vyande gevoer het.”—D’Aubigne, boek XI, hoojstuk 13. {GS 208.1}
Die Roomsgesindes, geprikkel deur die vooruitsig van oorwinning, het na Baden
gekom uitgedos in hulle pragtigste klere en glinsterende juwele. Hulle het weelderig
gelewe, en hulle tafels was bedek met die lekkerste kos en die beste wyn. Hulle
geestelike pligte is verlig deur vrolikheid en brasserye. Tussen hulle en die Hervormers,
wat deur die volk beskou is as weinig beter as ‘n spul bedelaars, en wie se maaltye hulle
maar net ‘n kort tydjie aan die tafel gehou het, was die kontras baie groot. Die gasheer
van (Ecolampadius, wat hom in sy kamer dopgehou het, het hom altyd in studie en gebed
gevind, en met groot verbasing het hy dit rugbaar gemaak dat die ketter ten minste baie
vroom was. {GS 208.2}
Op die konferensie, “het Eck trots ‘n kansel bestyg wat pragtig versier was, terwyl die
nederige Ecolampadius, armoedig gekleed, verplig was om voor sy teenstander te sit op
‘n ruwe ou bankie.” —D’Aubigne, boek XI, hoojstuk 13.Eck se forse stem en sy sekerheid
van homself het hom nooit in die steek gelaat nie. Sy ywer is aangespoor deur die hoop
op goud sowel as beroemdheid; want die verdediger van die geloof sou met ‘n baie goeie
fooitjie beloon word. Waar sy argumente kort geskiet het, het hy sy toevlug geneem tot
belediging en skeldwoorde. {GS 208.3}
(Ecolampadius, bedees en sonder vertroue in homself, het eers teruggedeins vir die
stryd, maar dit nou aanvaar met die plegtige verklaring, “Ek erken geen ander maatstaf as
die oordeel van Gods woord nie.”— D’Aubigne, boek XI, hoojstuk 13.Hoewel hy
saggeaard en hoflik was, was hy bekwaam en onbevrees. Terwyl die Katolieke, volgens