Om de Race de Voltooien_

Zwingli het in stilte geluister na hierdie opdrag, en in ant-woord, nadat hy sy dank
betuig het vir die eer van die beroep na hierdie belangrike plek, het hy voortgegaan om te
verduidelik watter weg hy van plan was om in te slaan. “Die lewe van Christus,” het hy
gesê, “is te lank al verberg vir die volk. Ek sal oor die hele evangelie van Mattheus preek,
. . . puttende alleen uit die fontein van die Skrifte, in die dieptes daarvan afdalende, teks
met teks vergelykende, met onophoudelike gebed om hulle te verstaan. Ek sal my
bediening wy aan die verheerliking van God, die lof van Sy eniggebore Seun, aan die
redding van siele, en aan hulle opheffing in die ware geloof.”—D’Aubigne, boek VIII,
hoojstuk 6.Hoewel sommige van die geestelikes hierdie plan afgekeur en probeer het om
hom daarvan af te raai, het Zwingli vasgestaan. Hy het verklaar dat hy nie ‘n nuwe
metode sou inbring nie, maar die ou metode wat deur die kerk toegepas is in sy vroeër en
reiner dae. {GS 201.1}
Daar was reeds belangstelling opgewek in die waarhede wat hy verkondig het, en die
volk het in groot getalle kom luister na sy prediking. Baie van diegene wat nie meer kerktoe
gekom het nie, was nou onder sy gehoor. Hy het sy bediening begin met die
Evangelies deur aan sy hoorders die verhaal van die lewe. die leer, en die dood van
Christus voor te lees en te verklaar. Hier, net soos op Einsiedeln, het hy die woord van
God voorgehou as die enigste onfeilbare gesag, en die dood van Christus as die enigste
voldoende versoening. “Dit is tot Christus,” het hy gesê, “wat ek begeer om julle te lei —
tot Christus die ware bron van verlossing.”—D’Aubigne, boek VIII, hoojstuk 6.Alle
klasse het hulle rondom die prediker geskaar, staatsmanne en geleerdes, ambagsmanne en
gewone arbeiders. Met groot belangstelling het hulle na sy woorde geluister. Nie alleen
het hy die vrye saligheid verkondig nie, maar ook onverskrokke die euwels en die bederf
van die tyd bestraf. Baie is van die katedraal huis-toe God verheerlikende. “Hierdie man,”
het hulle gesê, “is ‘n prediker van die waarheid. Hy sal ons Moses wees, om ons uit die
Egiptiese duisternis uit te lei.”— D’Aubigne, boek VIII, hoojstuk 6. {GS 201.2}
Hoewel sy werk aan die begin met groot geesdrif bejeën is, het daar later teenstand
ontstaan. Die monnike het onderneem om sy werk te verhinder en sy leer te veroordeel.
Baie het hom gehoon en bespot; ander het hulle begewe tot onbeskoftheid en
dreigemente. Maar Zwingli het alles geduldig verdra en gesê, “As ons die goddelose tot
Jesus Christus wil win, moet ons ons oë sluit vir baie dinge.”—D’Aubigne, boek VIII,
hoojstuk 6. {GS 202.1}
Omtrent hierdie tyd het daar ‘n nuwe werktuig verskyn om die hervormingswerk aan
te help, ‘n Sekere Lucian is na Zurich gestuur met sommige van Luther se geskrifte, deur
‘n vriend van die hervormde geloof te Basel, wat gemeen het dat die verkoop van hierdie
boeke ‘n kragtige middel sou wees vir die verspreiding van die lig. “Stel vas,” het hy aan
Zwingli geskryf, “of hierdie man genoeg wysheid en verstand het; indien ja, laat hom dan
van stad tot stad, van dorp tot dorp, en selfs van huis tot huis, die werke van Luther, veral