Om de Race de Voltooien_

homself, en dit verlig die siel met alle saligheid en genade, vertroos dit in God, verneder
dit, sodat dit self vergeet en opoffer, en God omhels.”— Wylie, boek VIII, hoojstuk 6.Die
waarheid van hierdie woorde het Zwingli self bewys. Sprekende van sy eie ervaring op
hierdie tyd, het hy geskryf: “Toe . . . ek myself heeltemal aan ‘n studie van die Heilige
Skrifte, oorgegee het, het filosofie en skolastiese teologie altyd stryd aan my voorgestel.
Eindelik het ek tot die punt gekom waar ek besluit het, ,jy moet alles laat vaar, en die
bedoeling van God alleen uit Sy eie eenvoudige woord leer.’ Toe het ek God om lig
begin vra, en die Skrifte het vir my makliker geword.”— Wylie, boek VIII, hoojstuk
6. {GS 198.1}
Die leerstellings wat Zwingli verkondig het, het hy nie van Luther ontvang nie. Dit
was die leer van Christus. “As Luther Christus verkondig,” het die Switserse Hervormer
gesê, “doen hy wat ek doen. Hy het meer tot Christus gebring as ek. Maar dit maak nie
saak nie. Ek sal geen ander naam dra as die van Christus alleen nie, wie se gesant ek is,
en wie my enigste hoof is. Nooit het ek ‘n enkele woord aan Luther geskryf nie, en ook
nie Luther aan my nie. En waarom? . . . Dat dit kan aangetoon word hoe eenstemmig die
Gees van God is, aangesien albei van ons, sonder enige geheime verstandhouding, presies
ooreenkom met die leer van Christus.”—D’Aubigne, boek VIII, hoojstuk 9. {GS 198.2}
In die jaar 1516 is Zwingli beroep as prediker in die klooster van Einsiedeln. Hier sou
hy ‘n nader blik kry op die dwalings van Rome, en van hom sou ‘n invloed uitgaan as
Hervormer wat gevoel sou word baie verder as sy geboorteland. Onder die vernaamste
aantreklikhede van Einsiedeln was ‘n beeld van die maagd Maria waarvan verklaar is dat
dit wonderwerke kon doen. Bokant die kloosterpoort het die volgende opskrif gestaan:
“Hier kan algehele kwytskeiding van sondes verkry word.”—D’Aubigne, boek VIII,
hoojstuk 5.Op alle tye het daar pelgrims na die beeld van die heilige maagd gekom, maar
tydens die jaarlikse fees het menigtes uit alle dele van Switserland gekom, en selfs uit
Frankryk en Duitsland. Zwingli, grootliks aangedaan deur die skouspel, het gebruik
gemaak van die geleentheid om aan hierdie slawe van bygeloof vryheid deur die
evangelie te verkondig. {GS 198.3}
“Moet u nie verbeel nie,” het hy gesê, “dat God in hierdie tempel is meer as in enige
ander deel van Sy skepping nie. In watter land u ook woon, God is rondom u en Hy hoor
u. . . . Kan nuttelose werke, lang bedevaarte, offerandes, beelde, die aanroeping van die
maagd of die heiliges, vir julle die genade van God verseker? . . . Wat baat die vloed van
woorde as ons bid? Watter voordeel skuil daar in ‘n monnikekappie, ‘n geskeerde hoof,
‘n lang mantel, en met-goudborduurde pantoffels? . . . God sien die hart, en ons harte is
nie ver van hom nie. Christus, wat eenmaal aan die kruis geoffer is, is die slagoffer wat
voldoening gegee het vir die sondes van die gelowiges tot in alle ewigheid.” —
D’Aubigne, boek VIII, hoojstuk 5. {GS 199.1}