Om de Race de Voltooien_

Die Dominikaners van Bern het gesien dat as hulle hierdie talentvolle jong leerling
kon win, dit vir hulle ‘n aanwins sowel as ‘n eer sou wees. Sy jeug, en natuurlike
bekwaamheid as spreker en skrywer, sy aanleg vir musiek en die digkuns, sou
doeltreffender wees as al hulle prag en vertoning, om die mense na hulle dienste te trek
en om hulle inkomste te vermeerder. Deur bedrog en vleiery het hulle probeer om
Zwingli oor te haal om na hulle klooster te kom. Luther, toe hy ‘n student op skool was,
het hom in ‘n kloostersel gaan opsluit, en hy sou vir die wêreld verlore gegaan het as
Gods voorsienigheid hom nie vrygestel het nie. Zwingli is nie aan dieselfde gevaar
blootgestel nie. Gelukkig het sy vader kennis gekry van die voornemens van die
monnike. Hy het geen plan gehad om sy seun toe te laat om die ledige en waardelose
lewe van die monnike te deel nie. Hy het gesien dat die toekoms van sy kind in gevaar
was, en hy het hom gelas om dadelik huis-toe te kom. {GS 196.3}
Die bevel is gehoorsaam; maar die jongeling was nie lank tevrede in sy geboortevallei
nie, en hy het gou weer sy studies voortgesit, maar hierdie keer het hy na Basel gegaan.
Dit is hier waar Zwingli vir die eerste maal van Gods vrye genade gehoor het.
Wittembach, ‘n leraar van ou tale, is terwyl hy Grieks en Hebreeus geleer het, tot die
Heilige Skrifte gelei, en strale van goddelike lig het geskyn in die harte van die studente
onder hom. Hy het verklaar dat daar ‘n waarheid was, baie ouer en van veel groter
waarde as die teorieë wat deur die geleerdes en filosowe opgedis word. Hierdie ou
waarheid was dat die dood van Christus alleen die sondaar vrygekoop het. Vir Zwingli
was hierdie woorde soos die eerste ligstraal voor die dagbreek. {GS 197.1}
Zwingli is gou van Basel beroep om sy lewenswerk te onderneem. Sy eerste
arbeidsveld was in ‘n Alpegemeente nie ver van sy geboortevallei nie. Nadat hy as
priester georden is, “het hy hom met hart en siel gewy aan ‘n soektog na die goddelike
waarheid; want hy het goed geweet,” het ‘n medehervormer gesê, “hoeveel iemand moet
weet aan wie ‘n kudde van Christus toevertrou is.”— Wylie, boek VIII, hoojstuk 5.Hoe
meer hy die Skrifte ondersoek het, hoe duideliker was die teenstelling tussen hulle
waarhede en die dwalings van Rome. Hy het hom onderwerp aan die Bybel as die woord
van God en enigste onfeilbare maatstaf. Hy het gesien dat die woord sy eie verklaarder
moet wees. Hy het dit nie gewaag om die Skrifte te verklaar om ‘n vooropgestelde teorie
of leerstelling te bewys nie, maar hy het dit as sy plig beskou om die duidelike leer van
die Skrifte te verstaan. Hy het getrag om gebruik te maak van alle hulp tot ‘n voile,
korrekte verklaring van die Skrifte, en hy het die hulp van die Heilige Gees afgesmeek
wat, soos hy gesê het, alles sou verklaar aan diegene wat in opregtheid en in gebed
soek. {GS 197.2}
“Die Skrifte,” het Zwingli gesê, “is van God afkomstig en nie van die mens nie, en
dieselfde God wat die hart verlig, sal u help om die taal te verstaan wat van God kom.
Die woord van God . . . kan nie faal nie; dit skyn helder, dit leer homself, dit openbaar