Om de Race de Voltooien_

duideliker gesien word. Nooit weer van daardie dag af sou Rome se posisie so veilig
wees nie as dit voorheen was nie. {GS 171.1}
Hoewel die meerderheid van die Ryksdaglede nie sou geaarsel het om Luther aan die
wraak van Rome oor te lewer nie, het baie van hulle die heersende bederf in die kerk
gesien en betreur, en gewens om die misbruike uit die weg te ruim waaronder die Duitse
volk gely het as gevolg van die verdorwenheid en gierigheid van die hiërargie. Die legaat
het die pouslike regering in die beste lig gestel. Maar nou het die Here ‘n lid van die
Ryksdag beweeg om ‘n ware uiteensitting te gee van die gevolge van pouslike tirannie.
Met edele standvastigheid het die Hertog Georg van Sakse opgestaan in daardie
prinselike vergadering, en met ontsettende juistheid die bedrog en gruwels van die
pousdom beskryf, asook die noodlottige gevolge daarvan. Hy het gesluit met die
volgende woorde: {GS 171.2}
“Dit is sommige van die skreeuende misbruike van Rome. Hulle het geen skaamte nie,
en hulle enigste doel is . . . geld, geld, geld, . . . sodat die predikers wat die waarheid
behoort te verkondig, niks anders as valshede verkondig nie, en nie alleen word hulle
gedoog nie, maar beloon, omdat hoe groter hulle leuens, hoe groter hulle winste. Dit is uit
hierdie verderflike bron waaruit sulke besoedelde waters vloei. Losbandigheid en
gierigheid gaan hand aan hand. . . . Helaas, dit is die skandale van die geestelikes wat so
baie arme siele in die verderf stort. Daar moet ‘n algemene hervorming plaasvind.”—
D’Aubigne, boek VII, hoojstuk 4. {GS 171.3}
‘n Beter en kragtiger ontbloting van pouslike misbruike kon nie deur Luther self gegee
gewees het nie; en die feit dat die spreker ‘n geswore vyand van die Hervormer was, het
nog groter gewig aan sy woorde gegee. {GS 172.1}
As die oë van die vergadering geopen was, sou hulle engele van God onder hulle
gewaar het, wat ligstrale laat skiet het deur die duisternis van dwaling, wat die verstand
en hart oopgemaak het vir die ontvangs van die waarheid. Dit was die mag van die God
van waarheid en wysheid wat die teenstanders van die Hervorming in bedwang gehou
het, en sodoende die weg berei het vir die groot werk wat daar gedoen sou word. Martin
Luther was nie teenwoordig nie; maar die stem van Een groter as Luther is in daardie
vergadering gehoor. {GS 172.2}
Daar is dadelik ‘n komitee deur die Ryksdag aangestel om ‘n lys op te stel van al die
pouslike verdrukkings waaronder die Duitse volk so swaar gely het. Hierdie lys, wat ‘n
honderd-eneen sake bevat het, is aan die keiser voorgelê, met ‘n versoek dat hy stappe
moes doen vir die onmiddellike wegruiming van hierdie misbruike. “Wat ‘n verlies van
Christensiele,” het die ondertekenaars gesê, “watter plundering, watter afpersings, weens
die skandale waarvan die geestelike hoof van die Christendom omring is! Dit is ons plig
om die ondergang en ontering van ons volk te verhoed. Om hierdie rede versoek ons u