Om de Race de Voltooien_

Met al die mag van geleerdheid en welsprekendheid het Aleander onderneem om die
waarheid omver te werp. Hy het beskuldiging op beskuldiging teen Luther geslinger dat
hy ‘n vyand van die kerk en die staat was, van die lewende en die dode, van geestelikes
en leke, van rade en private Christene. “In Luther se dwalings,” het hy gesê, “is daar
genoeg om ‘n honderd duisend ketters te verbrand.” {GS 170.1}
Ten slotte het hy probeer om die aanhangers van die gereformeerde geloof veragtelik
voor te stel. “Wat is al hierdie Lutherane? ‘n Spul parmantige pedagoge, verdorwe
priesters, losbandige monnike, onkundige wetgeleerdes, en verlaagde edelliede. gevolg
deur die ongeleerdes wat hulle mislei en bederf het. Hoever bokant hulle staan die
Katolieke party wat getal, bekwaamheid, en mag betref! ‘n Eenstemmige dekreet van
hierdie deurlugtige vergadering sal die eenvoudiges verlig, die onverstandiges waarsku,
die weifelaars tot beslissing bring, en die swakkes versterk.”—D’Aubigne, boek VII,
hoojstuk 3. {GS 170.2}
Dit is met sulke wapens dat die voorstanders van die waarheid in elke eeu aangeval is.
Dieselfde argumente word nog aangevoer teen almal wat die duidelike leerstellings van
Gods woord verkondig in stryd met diepgewortelde dwalings. “Wie is hierdie leraars van
nuwe leerstellings?” word uitgeroep deur diegene wat die populêre godsdienste aanhang.
“Hulle is ongeleerd, klein in getal, en behoort aan die arm klas. Nogtans maak hulle
daarop aanspraak dat hulle die waarheid het en die uitverkorenes van God is. Hulle is
onkundig en mislei. Hoever staan ons kerk nie bokant hulle wat ledetal en invloed betref
nie! Hoeveel groot en geleerde manne is daar nie onder ons nie! Kyk hoe sterk is ons!”
Dit is die argumente wat die wêreld beïnvloed; maar hulle is net so swak vandag as in die
dae van die Hervormer. {GS 170.3}
Die Hervorming het nie, soos vele dink, met Luther geëindig nie. Dit moet voortgaan
tot die einde van die geskiedenis van hierdie wêreld. Luther het ‘n groot werk gehad om
te doen om aan ander die lig te gee wat God aan hom gegee het; maar hy het nie al die lig
ontvang wat aan die wêreld sou gegee word nie. Van daardie tyd af tot vandag, het daar
steeds nuwe lig geskyn uit die Skrifte, en nuwe waarhede word gedurig geopenbaar. {GS
170.4}
Die legaat se toespraak het ‘n diep indruk gemaak op die Ryksdag. Daar was geen
Luther teenwoordig met die duidelike, oortuigende waarhede van Gods woord, om die
pouslike kampvegter te verslaan nie. Geen poging is aangewend om die Hervormer te
verdedig nie. Daar was ‘n algemene gevoel, nie alleen om hom en sy leerstellings te
veroordeel nie, maar indien moontlik om die ketter se leer uit te roei. Rome het die beste
geleentheid gehad om sy saak te verdedig. Alles wat hy tot sy eie regverdiging kon sê, is
gesê. Maar hierdie oënskynlike oorwinning was die teken van neerlaag. Van nou af sou
die teenstelling tussen waarheid en dwaalleer, waar hulle die stryd teen mekaar aanbind,