Interview Paulien liep eerste modeshow meteen voor modehuis Dior Het leven lachte Paulien Geeraerts vorig jaar niet toe, maar ze wist zich te herpakken en liep, totaal onverwacht, een modeshow bij modehuis Dior. Nu heeft ze de smaak te pakken en hoopt ze op meer modellenwerk. Tekst: Ann Peeters/Foto’s: Tom Van Dorpe “Mijn naam is Paulien maar iedereen noemt mij Paul. Ik woon in Holsbeek en ben al mijn hele leven sportief aangelegd, met dansen en atletiek als mijn grote passies. Verder studeer ik Revalidatie en Kinesitherapie aan de UHasselt in Diepenbeek. Ik beleefde er vorig academiejaar een mooi jaar, maar tijdens de laatste examens ging het mis.” Stress en angst “Aan UHasselt hebben studenten om de zes weken examens. Ik heb vorig academiejaar vier examenperiodes gehad, die hebben mij veel energie gekost. Ik was op een paar vakken niet geslaagd en zou in de zomer herexamens doen, maar ik raakte niet verlost van de stress van de laatste examenperiode. Toen ik in juli aan de planning voor mijn herexamens begon, voelde ik al snel dat het me te veel werd. Ik had heel veel stress en wist niet goed waar het vandaan kwam. Ik heb toen aangegeven dat ik de herexamens niet zou doen. In die periode werd het alleen maar erger. Ik kreeg chronische hyperventilatie. Het minste wat ik deed, was heel uitputtend. Ik kon niet meer lang stappen, niet meer sporten, alles was te veel. Ik kreeg last van meerdere paniekaanvallen per dag en was continu heel angstig. Dagelijkse klachten zoals ijl in mijn hoofd, tintelingen over heel mijn lichaam, duizeligheid, geen eetlust, lichamelijke spanning, trillen, ik had ze allemaal. In die periode had ik vier tot vijf paniekaanvallen per dag, heel heftig.” Hulp Paulien onderbrak haar studies en zocht hulp, ze wist langzaam uit een diep dal te klimmen. “Yoga, breathwork en meditatie hebben mij heel hard geholpen. Dat was de enige manier om innerlijke rust te vinden. 16 Ik deed zo hard mijn best om van de klachten af te raken, maar het was niet zo simpel als ik dacht. Ik ben toen fysiek heel snel achteruitgegaan. Mijn spieren verdwenen, mijn hart klopte continu heel snel, ik was zo zwak. Een opname in UZ Gasthuisberg was op dat moment niet mogelijk omwille van de lange wachttijden, toen moest je acht tot negen maanden wachten voor je opgenomen kon worden. Gelukkig vond ik elders hulp.” Grote stap “Het ging week na week een beetje beter en ik kon terug wat energie vinden, meer rust. Ik heb heel grote stappen gezet in december. Via social media ben ik gescout door NOAH management. Dat is uitzonderlijk, want normaal werken bureaus niet via Instagram om modellen te vinden. Ze stuurden me een berichtje met de vraag of ik eens kon langskomen en dat heb ik gedaan. Er was al snel een klik. We hebben toen digitals genomen en ik heb mijn contract getekend. Ik leerde de maand erna op hakken lopen, poseren, deed testshoots en het ging allemaal redelijk vlot.” Binnen een uur in Brussel “In februari had ik niet veel te doen. Ik zat op de bus naar huis en ik werd gebeld door mijn agency. Ze vroegen of ik binnen een uur aan Brussel-Zuid kon zijn om naar Parijs te gaan voor de casting van DIOR. Ik was helemaal in de war. Ik zou het nooit halen zei ik tegen mijn agency. Hoe dan ook, papa heeft toen zijn werk laten vallen en we zijn zo snel als mogelijk naar Brussel-Zuid gereden. Het was ook nog eens boerenstaking die dag, maar bon, ik ben er op tijd geraakt. In Parijs ben ik direct naar de casting van DIOR gegaan. Eerst moest ik voor hen lopen, dan fitting, daarna lopen voor de designer, juwelen aandoen en foto’s laten maken. Toen was ik bijna zeker dat ik de job had en jaja, mijn ‘debuutshow’ voor Dior was een feit.” Nog een week gebleven “Na de show voelde ik me zo gelukkig. Ik moest snel door naar een andere casting, maar toen we buiten kwamen van de backstage stond het vol met paparazzi. Je kon heel moeilijk vooruit, omdat ze continu foto’s van je maakten. Ik genoot. Na de show kreeg ik heel veel reacties van vrienden en familie, ze waren allemaal heel trots op mij. Omdat ik van zo ver kom en opeens de DIORshow meedeed, deed het ook hen plezier. Ik ben toen nog een week in Parijs moeten blijven, heb agency’s ontmoet uit andere landen, casting gedaan voor andere merken, modellen ontmoet, het was een superleuke week! Ik heb nog twee shows kunnen doen. Nu moet ik wel even bekomen, want de fashionweek was heel vermoeiend.” Meer van dat “Ik kan niet wachten om nog meer modellenwerk te doen. Ik ben blij waar ik nu sta en ben heel nieuwsgierig naar de toekomst, maar probeer zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven. Dat is heel belangrijk, je grenzen zelf kunnen en durven aangeven. Alles komt altijd goed, maar het vraagt soms gewoon veel tijd.”