De kerk van Schimmert <strong>FietsActief</strong> ‘Kruisbes-schuim’ is de lekkerste vlaai
ROUTE NUTH E ven buiten Schimmert rijd ik een bloemenveld in, het ligt vlak langs de kant van de weg. Duizenden bloemen in allerlei kleuren. Al snel staat Ton Kentgens naast mij en fotograaf David. “Voor duizend euro hebben we zaad gekocht... veel mensen stoppen even voor een foto.” Ton woont nu twee jaar in het voormalige Schuurke van Schimmert, een herberg en rustplaats voor de paarden vroeger. Uit 1857 stamt het gebouw, dat de afgelopen periode flink is verbouwd. Een gewelfde kelder ligt verborgen onder het huis, waar Ton goed gebruik van maakt. Hij is wijnimporteur. Zijn winkel in die speciale kelder is elke zaterdag geopend van tien tot vier. Ton haalt zijn wijnen bewust alleen uit Europa; beter voor het klimaat. Hij werkt ook samen met een paar Limburgse wijndomeinen. Relatief nieuw is hij in Schimmert, maar hij voelt zich er thuis. Hij roemt de hechtheid van de gemeente. Lokale partijen die de handen ineenslaan, de samenwerkingen tussen de ondernemers onderling. “Daar staat Schimmert toch wel bekend om”, zegt Ton. Hij hoopt over een paar jaar fulltime met zijn wijnimport aan de slag te kunnen. “Volgens mij moeten we in Limburg twee dingen doen op het gebied van wijn”, zegt hij. “Klassieke druivensoorten verbouwen, zoals Chardonnay, en inzetten op kwaliteit, echt goede wijnen maken.” Wanneer we zijn kleine winkel verlaten, staan we al snel weer tussen de bloemen. Ton: “Van het weekend stond mijn dochter hier nog bloemen te verkopen aan voorbijgangers.” Ernstig voegt hij eraan toe: “Maar er komen ook vaak genoeg mensen die het veld oplopen en armen vol plukken. Ik moet er eigenlijk een hek omheen zetten.” EEN VAN DE LEKKERSTE VLAAIEN Eerder die ochtend tref ik bij kasteel Wijnandsrade Maurice, een spraakzame kerel die bezig is de poort van het kasteel vrij te maken van spinnenwebben. Hij komt uit het naburige Hulsberg. We praten een poosje over het kasteel dat te bezichtigen is, maken een mooie foto van boven met de drone, die Maurice graag even wil bekijken. Limburgers onder elkaar zijn we, ook fotograaf David is van hier. Maurice praat open en snel. Het kasteel noemt hij zijn ‘rust-oase’. Een plek waar je de geschiedenis echt even kunt binnenstappen. Als hij schoonmaakt, heeft hij tijd om grote en kleine levenszaken te overdenken. De binnenplaats van het kasteel is geopend, we eten een stuk vlaai in de kleine brasserie. Een ‘kruisbes-schuim’, het schuim lijkt een beetje op merengue. Een van de lekkerste vlaaien die er zijn, omdat de combinatie zoet en zuur zo goed werkt. Na de vlaai rijden we door groene velden en holle wegen, met aan beide kanten een hoge berm. Bijna overal zijn de wegen autoluw maar verhard. We volgen de Geleenbeek die voor ons uit kronkelt. Er zijn boomgaarden vol appels en peren links en rechts. Even stappen we een veld HET SCHUIM VAN DE ‘KRUISBES-SCHUIM’ LIJKT EEN BEETJE OP MERENGUE. HET IS EEN VAN DE LEKKERSTE VLAAIEN DIE ER ZIJN op, kijken goed om ons heen en plukken een peertje. Eigenlijk mag zoiets niet, maar er hangen er honderden. DE DAKPAN VAN MARIETJE In Puth treffen we in de tuin van haar oude vakwerkhoeve kunstenares Marietje, 85 jaar oud. Op blote voeten plukt ze blauwe druiven voor ons. De tuin staat vol kunst van haar over leden man, er is ook een boomgaard vol rijpe appels en peren. Een klein paradijs, ooit met eigen handen verbouwd tot de huidige vorm. Marietje wijst naar een gebroken pan op het dak. “Die moet ik vervangen”, zegt ze. 85 jaar, en binnenkort klimt ze haar dak op... In Sittard eet ik bij de Molen uiensoep met veel kaas, en een uitsmijter. Glas bier erbij. Op het terras zitten vooral toeristen, aan de tongvallen te horen. We hebben wat haast, we hebben in Nuth een afspraak staan bij een Thais restaurant, dat door NRC Handelsblad zeer lovend is besproken. Via <strong>FietsActief</strong> 13
Change language