jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 24
van Nobel geprogrammeerd. Toen de repetities in het stadspark begonnen was ze echter
opgenomen in de kliniek en in allerijl werd Reinhilde Bogaerts als vervangster ingeschakeld.
Tijdens de opvoeringen overleed Rita. Schrijnend was het de witte lelies te zien liggen op de
koninginnentroon en terwijl de stem van de overleden Rita door de luidsprekers schalde,
speelden haar kinderen mee en verzorgde echtgenoot Hugo het geluid. Gelukkig werd
met maskers gespeeld zodat het publiek niet kon merken dat eronder menige traan werd
weggepinkt’.
12 Voor meer gegevens over Jaak van der Helst verwijs ik naar het artikel van Marcel
Ryssen, ‘Jaak van der Helst: theaterfreak en vos’, in: Tiecelijn, 19 (2006), p. 105-115 en dat
van Rik van Daele, ‘Vossenridders Jaak en Marc in de eregalerij van Reynaert de vos’, in:
Band, 94 (2011), p. 18-21.
13 Nicole Krauss, Great House, Londen, Viking, 2010, p. 132.
14 Het figurentheater Het Land van Reynaert werd gecreëerd door Joost van den Branden
van Theater Tieret. De poppen werden gemaakt door Patrick Maillard van theater Froe
Froe. Er werd medewerking verleend door vzw Strapop, Theater Tieret en Jeugdtheater
Ondersteboven. In zes verschillende tenten werden doorlopend zes scènes opgevoerd die
de hoofdlijn van het verhaal zoals overgeleverd in Van den vos Reynaerde uitbeeldden (de
aanklacht van Reynaert, de Bruunscène, de Tibeertscène, de Grimbeertscène, de veroordeling
van Reynaert aan het hof, Reynaerts sinistere weerwraak). Een niet onaardig detail is het feit
dat de rol van Nobel beurtelings door Willy Coppens (alweer!) en stadsarchivaris Piet van
Bouchaute werd vertolkt.
15 Over Willem van Boudelo als vermoedelijke auteur van Van den vos Reynaerde, zie
Rik van Daele, ‘De robotfoto van de Reynaertdichter. Bricoleren met de overgeleverde
wrakstukken: ‘cisterciënzers’, ‘grafelijk hof ’ en ‘Reynaertmaterie’’, in: Tiecelijn, 18 (2005),
p. 179-205 en Rudi Malfliet, Van den vos Reynaerde. De feiten, Antwerpen/Apeldoorn,
Garant, 2010, vooral het vijfde deel over ‘de oorsprong, de betekenis en de functie van Van
den vos Reynaerde’, p. 275-303. Voor kritische bedenkingen bij Malfliet verwijs ik naar Jozef
Janssens, ‘Historische speculaties. N.a.v. Rudi Malfliet, Van den vos Reynaerde. De feiten’,
in: Tiecelijn 23, (2010), p. 404-413 en Yvan De Maesschalck, ‘Rudi Malfliet. Van den vos
Reynaerde. De feiten’, in: Millennium, 24 (2010), p. 186-188.
16 Mistero Buffo is het geruchtmakend spektakelstuk van Dario Fo, dat werd gecreëerd in
1969 en op 26 november 1972 in Vlaamse première ging in een regie van Arturo Corso. Het
drie uur durende stuk toont scènes uit het leven van Jezus, die symbolisch samenvallen met
die uit het leven van de gewone man. De combinatie van Mistero Buffo en Reynaert de vos kwam
in de Wase gemeente Beveren als het ware toevallig tot stand. Naar aanleiding van de opening
van cultuurcentrum Ter Vesten speelden de lokale verenigingen er in 1997 Mistero Buffo en in
hetzelfde huis voerde men Reynaert, De Voscial op naar aanleiding van de overname van het
voorzitterschap van het Intergemeentelijk project Het land van Reynaert in 2002.
~ 70 ~