jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

~ 69 ~
Tiecelijn 24
3 Voor meer gegevens over André Stoop verwijs ik naar Marcel Ryssens portret in Tiecelijn,
4 (1991), p. 64-68.
4 Over de ideologie van het stuk zie Jozef Janssens & Rik van Daele, Reinaerts streken. Van
2000 voor tot 2000 na Christus, Leuven, Davidsfonds, 2001, p. 231 (‘Als spiegel van de revolte
van mei ’68 wordt als een soort deus ex machina een positief slot aan het verhaal gebreid.
Willem/Reinaert komt met zijn verwanten en supporters op de scène en zingt een ode aan
de vrije wereld’).
5 Met name Rik van Daele – daarin gesteund door onder anderen André Bouwman, Jozef
Janssens en Paul Wackers – heeft een consistent en consequent pleidooi gehouden voor een
negatieve benadering van de Reynaertfiguur, o.m. in Ruimte en naamgeving in Van den vos
Reynaerde (Gent, KANTL, 1994) en Reinaerts streken (Leuven, Davidsfonds, 2001). Over
deze benadering en de implicaties ervan voor de lezing van de slotsequens zijn kritische
bedenkingen geformuleerd door o.a. Joris Reynaert, (‘Botsaerts verbijstering’, in: Spiegel der
Letteren, 38 (1996), p. 44-61, ook opgenomen in: Hans van Dijk en Paul Wackers (red.),
Pade crom ende menichfoude. Het Reynaert-onderzoek in de tweede helft van de twintigste eeuw,
Hilversum, Verloren, 1999) en door Jan De Putter (‘Vrede en pays in Van den vos Reynaerde’,
in: Millennium, 14 (2000), p. 86-103 en ‘De val van een onwaardige priester. Belijn en het
slot van Van den vos Reynaerde’, in: Tiecelijn 22 (2009), p. 290-313). In de recente graphic
novel Reynaert de vos van Marc Legendre & René Broens (Atlas, 2010) wordt de vos eveneens
negatief geduid, met name als belichaming van een antichrist.
6 Rik van Daele, ‘Waar liep Reinaert?’, in: Onze Alma Mater, 39 (1985), p. 169-184.
7 Over de betekenis van Jozef de Wilde als historicus en vorser, zie Nico van Campenhout,
‘E.H. Jozef De Wilde (1906-1993) over plaatselijke en regionale geschiedschrijving’, in:
Annalen van de Koninklijke Oudheidkundige Kring van het Land van Waas, deel 112, 2009,
p. 229-241.
8 Zie daarover het interview van Hans Rijns met René van Stipriaan, ‘Tiecelijn opgenomen
in de DBNL’, in: Tiecelijn, 23 (2010), p. 455-460.
9 Het jaar 1992 is een kantelmoment in de integratie van de Europese Unie. Op 7 februari
van dat jaar wordt het Verdrag van Maastricht ondertekend, dat op 1 november 1993 in
werking treedt. De Unie heeft op het ogenblik dat het massaspel wordt opgevoerd twaalf
lidstaten. Het feit dat het spel denkbeeldig in Groot-Brittannië wordt gesitueerd, is een
onmiskenbare vingerwijzing naar de toenmalige anti-Europese houding van de Britse
overheid. Over wat in 1992 is tot stand gebracht, onder meer in verband met een Europees
cultuurbeleid, zie Hendrik Vos (red.), De impact van de Europese Unie. Beleidsterreinen,
strijdpunten en uitdagingen, EU-studies 2, Leuven/Voorburg, Acco, 2008, p. 45 en p. 76 e.v.
10 Luk Wenseleers sluit zijn ‘Chronologisch overzicht van de Europese Reinaert-literatuur
en dierensatire’ af met een uitvoerige verwijzing naar het massaspel van 1992. Zie De pels
van de vos. Historische achtergronden van de middeleeuwse Reinaert-satire, Amsterdam/Leuven,
Meulenhoff/Kritak, 1993, p. 294.
11 Over Rita de Vos zegt Willy Coppens in zijn gelegenheidstoespraak van 6 mei 2011
het volgende: ‘Rita de Vos had koningin Gente ingesproken en stond ook als echtgenote