jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Massapsel 1985. Choreografie onder leiding van Claire Panier, R. de Vidtspark Sint-Niklaas.
© Stadsarchief Sint-Niklaas
~ 63 ~
Tiecelijn 24
Maar het Reynaertspel van 1985 is ook meer dan de glansrijke wedergeboorte
van de eerste versie. Jaak van der Helst kiest voor kleinschaliger choreografische
intermezzo’s (volksdans, betogingsdans, katten- en muizendans, enzovoort),
voor beweeglijkheid en tempo, voor pyrotechnische verrassingen. Voor een
gewijzigde muzikale omkadering. Voor een dubbel speelvlak van 35 bij 25
meter (Hof van Nobel en Malpertuis). Voor een zekere vorm van intimiteit
en dus voor de inplanting van het geheel in het stadspark in de buurt van de
vijver. Bruun (Willy de Greef) wordt er ‘te water gelaten’, Tibeert (Stefaan van
Pottelberghe) maakt er krolse capriolen, Grimbeert (Marcel van Brussel) kiest
bewust voor afgemeten gebarentaal en troont Reynaert naar het hof met een
bang hart. Maar Reynaert zelf (Eddy van Steelandt) voelt er zich meer dan ooit
op zijn gemak. Gedurende welgeteld negen opvoeringen van pakweg anderhalf
uur (in de loop van september) houdt het vossenspel het Waasland in de ban.
Het Reynaertspel 1985 wordt niets minder dan het waardige en volgehouden
klapstuk van een hectisch Reynaertjaar. Een jaar dat barst en gonst van
Reynaertlezingen, auto-, fiets- en wandelzoektochten, tentoonstellingen,
bibliofiele Reynaertuitgaven (die van Bert Decorte / Dolf de Rudder en
Clement Vermaere). Rik van Daele publiceert in het Leuvense blad Onze Alma
Mater een uitvoerige en prikkelende bijdrage over het Reynaertlandschap. 6 En