jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 24
Het jaar van de vos: 1985
De vos sluipt waar hij niet gaan kan. Begin jaren tachtig lijkt het er even op of
hij in Waas alle sporen van zijn bestaan heeft uitgewist. In elk geval duikt hij eind
1980 op in de Reynaert-Ommeganck, een speelstoet die het achthonderdjarig
bestaan van de stad Hulst herdenkt en uitbeeldt. Een vriendelijke poging van de
Zeeuwse broederstad om het ongrijpbare dier voorgoed aan zich te verplichten?
Sint-Niklaas kijkt van op een afstand vriendelijk toe. En zwijgt. Maar de vos
sluipt verder, veegt met één ruk van zijn staart alle mogelijke bezwaren weg die
zijn heropstanding in Sint-Niklaas in de weg staan. Een even halsstarrig als
heerlijk complot komt tot stand in het hart van de al genoemde Orde van de vos
Reynaert. En dus komen begin 1984 de definitieve werkzaamheden op gang
die tot de heropvoering van het massaspel zullen leiden.
Hoe dan ook, er wordt een kerncomité gevormd waar onder meer Fernand
van Durme (geluid en muziek), Jaak van der Helst (regie), Willy de Greef
(coördinatie) en Dirk Meul (rekwisieten) deel van uitmaken. Fabienne van
der Vekens neemt alweer het secretariaatswerk op zich. Gaandeweg verklaren
allerlei plaatselijke culturele groeperingen zich graag bereid aan het project
mee te werken. Naast diverse toneelverenigingen (Tijl, De Vlasbloem, Sint-
Genesius) mogen vooral de turnkring Kracht en Geduld en de dansschool
Clapaja, aangevoerd door Claire Panier, hier niet onvermeld blijven. Een
indrukwekkende resem ‘commissies’ sleutelt aan de productie en promotie
van het massaspel. Er wordt een stickerwedstrijd uitgeschreven waarvan de
prijsuitreiking plaats heeft op 27 mei 1984. Tegen eind 1984 draait de machine
op volle toeren.
Opnieuw wordt gebruik gemaakt van Jos Houbens tekst. Opnieuw een
schitterende sonorisatie van Fernand van Durme. Opnieuw een massale
figuratie. Opnieuw Willy Coppens in de huid van Nobel. Een koninklijke eer.
Opnieuw Jaak van der Helst, ditmaal als erg gedreven regisseur, die zich in
meer dan één opzicht aan zijn leermeester Liebrecht spiegelt. De continuïteit
is verzekerd. In de marge van het gebeuren komt een stevig gestoffeerde
brochure tot stand waarin reynaerdiaanse figuren en toestanden nader worden
toegelicht. Onder de tekstschrijvers en geïnterviewden bevinden zich Jozef de
Wilde (over Reynaert I als sleutelroman), Marcel Ryssen (over de vrouw in de
Reynaert) en Rik van Daele (over toponymie), drie prominente vossenjagers
die in de daaropvolgende jaren hun visie op de Reynaertfiguur zullen blijven
bijstellen. 5 Een en ander wijst erop dat de belangstelling voor de figuur groeit.
~ 62 ~