jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

~ 61 ~
Tiecelijn 24
imposant 85 meter breed podium met een centrale loopbrug naar het stadhuis
toe, dat tegelijk als ‘natuurlijk’ decor heeft gediend.
Wie in het Reynaertarchief van de Stadsbibliotheek en dat van Jaak van
der Helst mag grasduinen, stoot op allerlei marginale maar aandoenlijke
details. Op de gebarentaal van het enthousiasme. Zo blijkt dat de latere Wase
wereldschrijver (dichter, romancier, dramaturg, performer) Tom Lanoye
aantrad als een van de ‘voskes’, dat de weersvoorspellingen besteld bij de Meteo
Wing van de Luchtmacht aardig accuraat waren (het onweer inbegrepen), dat
de liedteksten in het massaspel werden gezongen door de toen erg gesmaakte
vijfkoppige kleinkunstgroep De Elegasten, die actief waren van 1964 tot 1976.
Kortom, dat niets aan het toeval werd overgelaten.
Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat in de wandelgangen van de Wase
cultuurverenigingen na afloop het idee kiemt het Reynaertspel zo spoedig
mogelijk opnieuw op stapel te zetten. Maar tussen vrome intenties en de realisatie
ervan komen vaak praktische bezwaren te staan, al krijgt de stad zelf een subsidie
toegeschoven van 250.000 frank (ongeveer 6.250 euro) vanwege het Ministerie
van Nationale Opvoeding en Nederlandse Cultuur (brief van 31 december
1973). Verder dan een globale kostenraming is het bijvoorbeeld in 1976 en 1980
niet gekomen, ondanks het herhaalde aandringen van menig reynaerdist. Niet
dat Reynaert zijn staart niet meer roert, want in 1976 wordt de ‘Orde van de
vos Reynaert’ gesticht terwijl op 1 augustus 1980 een ingekorte versie van het
Sint-Niklase Reynaertspel in Mortsel wordt opgevoerd ter gelegenheid van de
plechtige openstelling van het Mark Liebrecht-Centrum. Meteen een blijvend
eresaluut aan wat laatstgenoemde voor het (Reynaert)massaspel heeft betekend.
Podium en decor Reynaertspel 1973
(stadhuis / Grote Markt Sint-Niklaas).
© Stadsarchief Sint-Niklaas