jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 24
levert hij slechts een halve, ‘gekortwiekte’ Reynaert (voorspel + drie dagingen
+ finale), de Reynaertfiguur als incarnatie van het allerlaagste en allerslechtste
in de mens groeit bij Houben uit tot een gedreven idealist, zo uit het ei van de
jaren zestig gepeld. 4
Maar de hiervoor aangestipte ‘afwijkingen’ verhinderen de ongeveer 600
medewerkers niet een spetterend kijkspel neer te zetten. Een spel dat
gekenmerkt wordt door een massale bezetting en kan bogen op een massale
publieke belangstelling, die van Jos Chabert, toenmalig minister van Vlaamse
Cultuur en Vlaamse Zaken (1973-1974) incluis. Een en ander resulteert dan
ook in een buitengewoon succes. Daar zijn nagenoeg alle recensies het na
afloop over eens. De uitgebreidste en indringendste is die van Marc Colpaert.
Op 25 mei 1973 noteert hij in Het Vrije Waasland dat ‘het Vlaams amateurtoneel’
– lees: dit Reynaertspel – het peil haalt van ‘het zo gerenommeerde
Engelse amateurisme’. Verdiende lof gaat bovendien naar de hoofdvertolkers,
onder meer naar Jaak van der Helst (Reynaert), Willy Coppens (Nobel),
Willy de Greef (Bruun). Naar de hele figuratie, meer in het bijzonder naar
de choreografie van Jacques Delsing. Verdiende lof bovenal voor regisseur
Mark Liebrecht, die een ontzagwekkende toneelmachine draaiende heeft
gehouden gedurende vier avondlijke vertoningen (19, 20, 26 en 27 mei). Aan
zijn tomeloze geestdrift is het ongetwijfeld toe te schrijven dat zoveel scholen
(Broederschool, Sint-Jozef Klein-Seminarie, Berkenboom, Normaalschool),
zoveel cultuurkringen (Boerke Naas, Toneelgroep Tijl, Sint-Genesius, De
Goudbloem) hun medewerking hebben verleend. Liebrecht is er inderdaad niet
voor teruggeschrokken een feeëriek schouwspel te laten openbloeien op een
~ 60 ~
Repetities Reynaertspel 1973.
Hoofdrolspeler Jaak van der Helst en
een aantal figuranten.
© Stadsarchief Sint-Niklaas