jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Verslag / Tiecelijn 24
ReYnARD
Marjolein cremer
Nieuwsgierig fiets ik op zondagmiddag 1 mei 2011 naar CREA voor de
première van Reynard, de Engelstalige voorstelling van Charlie May. Het
CREA theater zit vol. Ik vraag me af of iedereen het verhaal Van den vos
Reynaerde kent. Vanmiddag zal de jonge literaire rapper dit oude dierenverhaal
in eigen Engelse vertaling ten gehore brengen. Ik bedenk me dat ik eigenlijk niet
goed weet hoe het verhaal precies gaat. Sluwheid? De vos en de raaf? Canticleer
de haan? De lichten gaan uit en middeleeuwse muziek begint. De gotische
klanken richten onze aandacht op het podium en halen iets onheilspellends
het theater binnen. Charlie May komt op, loopt naar zijn spreekgestoelte en
een spotlight springt aan.
‘King Noble had his court day proclaimed / The lion was convinced that it
would increase his fame.’ Met indringende stem begint May te vertellen over
het hof van King Noble en hoe daar de dieren bijeenkomen om te klagen over
de vos Reynard. Afwisselend vertellend, rappend en zingend beweegt May
zich soepel tussen spreekstoel en microfoon. Terwijl hij de dieren in gevat rijm
voorbij laat komen en hun beklag laat doen verschijnen er op de achterwand
van het toneel levendige illustraties van de ‘sprekers’. Er is Ysengrim the Wolf,
die zich beklaagt over de ontucht die Reynard met zijn vrouw heeft gepleegd en
Cortoys the Dog, die zich door Reynard een worst liet ontstelen. Verschillende
klachten worden naar voren gebracht met spannende stemwisselingen van
de acteur. Grimbert the Badger, Reynards neef, neemt het voor Reynard
op. Het turbulente debat over Reynards daden wordt prachtig ondersteund
door de belichte prenten. Met verbazing kijk ik toe hoe May de beat van zijn
rap zijn woorden voort laat stuwen. Geen verspreking, geen ademnood. Het
inhoudelijke pleit lijkt beslecht wanneer May Canticlear the Cock opvoert,
die meedeelt dat Reynard zijn dochter, maar nog veel meer kinderen, heeft
gedood. Alle dieren zijn geschokt. May rapt: ‘Here lies Coppe, she died a free
chicken / Reynard killed her, we are forever grief stricken.’ Noble besluit dat
Reynard gestraft moet worden.
De ritmische, literaire rap wordt afgewisseld met muzikale intermezzo’s
(draailier, bodhrán of zang) die het geheel dramatischer maken en bijdragen
~ 360 ~