jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Isidoor Teirlinck
© Letterenhuis Antwerpen
~ 33 ~
Tiecelijn 24
op de markt hebben gebracht. Indien Teirlinck in 1912 reeds had beschikt over
het drukje van Ducaju dat het onderwerp van deze bijdrage vormt (nr. 2), dan
had hij dit ongetwijfeld vermeld. Teirlinck meldt dat hij in zijn studie voornamelijk
de edities van Thys, Van Paemel en Heyliger citeert. Van de Antwerpse
drukker Thys (nr. 17) en de Gentse Van Paemel (nr. 19) 13 is in de schenking
een exemplaar aanwezig. Teirlinck markeerde zijn boeken met een klein vignet
waarop een staakmolen afgebeeld is met de tekst ‘Ex libris / Is Teirlinck / Met
de winden draen / met de seilen swaen / op den teirlinck staen’. (Een ‘teerlink’ of
‘teerling’ is een van de vierkante gemetselde voetstukken waarop een staakmolen/standerdmolen
rust.)
Wanneer Herman Teirlinck de collectie met Reynaertpreciosa van zijn vader
ontving is niet bekend. Wel dat vader Isidoor op 27 juni 1934 op 83-jarige
leeftijd te Brussel aan een bronchitis overleed. Isidoor droomde ervan dat zijn
zoon wetenschappen zou studeren en geneesheer zou worden. Dat gebeurde niet
maar het moet voor de vader wel een bijzondere gebeurtenis geweest zijn toen
Herman als auteur in 1919 lid werd van de Koninklijke Vlaamsche Academie. 14
Net als zijn vader was Herman Teirlinck (Sint-Jans-Molenbeek 1879 - Beersel-
Lot 1967) een duizendpoot: dichter, prozaïst, essayist, toneelschrijver, medewerker
(en zelfs (mede)stichter) van literaire tijdschriften (onder andere Van
Nu en Straks, Vlaanderen, het Nieuw Vlaams Tijdschrift), tekenaar, schilder,
boekbandverluchter, meubelontwerper, docent, conferencier, acteur, regisseur,