jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 24
sommige mensen (vooral wetenschappers) zich zo opwinden als allerlei dierenverhalen
op één hoop worden gegooid in de categorie ‘fabels’, doen er goed aan
Manns boek een keer ter hand te nemen. Misschien lezen ze het niet helemaal
uit, maar hoogstwaarschijnlijk zullen ze geen enkele spijt hebben van hun grasduinen.
Noten
1 Zie bijvoorbeeld Jozef Janssens en Rik van Daele, Reinaerts streken. Van 2000 voor tot
2000 na Christus, Leuven, Davidsfonds, 2001. Franse en in mindere mate Latijnse teksten (en
één Akkadische) komen aan de orde maar de hoofdmoot van het boek gaat over de Nederlandse
traditie in al zijn verschijningsvormen.
2 John Flinn, Le Roman de Renart dans la littérature française et dans les littératures étrangères
au Moyen Age, Parijs, PUF, 1963. De gerichtheid op het Frans blijkt niet alleen uit de titel
maar ook uit het aantal pagina’s dat aan de verschillende onderwerpen wordt besteed. De
Franse dierenliteratuur krijgt er in totaal zo’n 530, de rest van Europa een kleine 150.
3 Dit invoegen van een kort verhaal over dieren in een groter dierenverhaal lijkt op het moment
in Van den vos Reynaerde dat Reynaert aan het hof de fabel vertelt van de kikvorsen die
een koning wensten te hebben (2298-2322).
Jill Mann, From Aesop to Reynard. Beast literature in Medieval Britain, Oxford,
Oxford University Press, 2009, 380 p., 110 pond. ISBN 978-0-19-921768-7.
~ 318 ~