jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Recensie / Tiecelijn 24
ReinARDUS, VOlUMe 22
Marcel Ryssen
Minstens viermaal steekt de vos zijn neus aan het venster in dit nieuwe volume
van Reinardus.
(1) Op de cover zien we Reynaert op hartverscheurende wijze afscheid nemen
van vrouw en kinderen terwijl Grimbeert met enige achterdocht het dramatisch
gebeuren aanschouwt. Wilhelm von Kaulbach, die Goethes Reineke Fuchs zo
goed als onsterfelijk maakte, is de meesterlijke schepper van het tafereel.
(2) Samuel Naylor (1809-1865) publiceerde in november 1844 Reynard the
Fox: A Renowned Apologue of the Middle Age, Reproduced in Rhyme. Deze knap
uitgegeven, herhaaldelijk besproken en goed ontvangen uitgave kreeg in juni
1846 een erg negatieve recensie in Blackwood’s Edinburgh Review. In 1847
antwoordde Naylor in een afzonderlijk gedrukt ‘Postscript’. Tot nu toe was
A.L. Willoughby de enige wetenschapper die over Naylors vertaling onderzoek
verrichtte, maar over het postscriptum was hem nauwelijks iets bekend.
Alvan Bergman vult deze leemte nu in. Samuel Naylors ‘Postscript’ met als
titel ‘The Reproducer to the Reader’ bevat een uitvoerige, kritische en imaginaire
dialoog tussen de schrijver en een ‘spook-Reynaert’ (‘spectral Reynard’).
Na zijn kritisch ‘onderhoud’ verdwijnt de Reynaert-geest. Bergman wijst op
deze ongewone literaire incarnatie van het Reynaertpersonage. De ingebeelde
dialoog met een persoonlijke reflectie over vertaalkunst is tegelijkertijd een kritisch
manifest, een satirisch boeiend stuk en vooral een interessante bijdrage
tot de Reynaertliteratuur.
~ 312 ~