jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

~ 289 ~
Tiecelijn 24
heden ten dage als niet-humaan worden beschouwd, verboden zijn op grond
van andere (ook Europese) regelgevingen (klemmen, gif), of gewoonweg ondenkbaar
zijn in de Vlaamse context.
Men maakt daarbij gaarne de vergelijking met buurlanden of -regio’s waar
bejaging en bestrijding van de vos soms meer mogelijkheden heeft. Deze vergelijking
gaat echter op meerdere punten niet op. Hoger werd reeds duidelijk
gemaakt dat bejaging van de vos om problemen met onbeschermd kleinvee te
vermijden in Vlaanderen zou leiden tot uitroeiing van de vos, precies omdat
het leefgebied van mensen en vossen hier zo innig verweven is. Analoog daaraan
maakt dezelfde alom aanwezige lintbebouwing en verspreide landelijke
bewoning de zo vaak bepleite ‘nachtjacht’ op de vos hier tot een zeer riskante
onderneming. Bij deze jacht wordt immers met behulp van een sterk zoeklicht
en met een krachtig kogelgeweer naar de vos geschoten van af een jeep, en dat
in een nagenoeg horizontale baan ...
Ook het Vlaamse verbod op de zogenaamde burchtjacht heeft zijn specifieke
argumentatie. Bij burchtjacht dringt een speciaal daartoe getrainde jachthond
de burcht binnen, om vervolgens te proberen de moervos naar buiten te
drijven – zodat deze kan geschoten worden – en de eventuele jongen dood te
bijten. Daarbij ontstaan ondergronds vaak hevige gevechten en intens fysiek
contact, zodat bij een mogelijke lintwormbesmetting de kans zeer reëel wordt
dat de mens (vossenjager) via de jachthond in contact komt met lintwormeitjes.
Een dergelijke techniek van overheidswege toestaan, terwijl precies binnen de
jagerswereld zo vaak alarmerende taal gebruikt wordt als het over de vossenlintworm
gaat, lijkt nogal ironisch. Bovendien gebruiken vossen en dassen niet
zelden dezelfde burchten, en is de das in Vlaanderen een beschermde en sterk
gekoesterde soort. Burchtjacht op vossen dreigt dan een ingrijpende verstoring
teweeg te brengen en het moeizame herstel van de dassenpopulaties ernstig
te hypothekeren. Het statuut van ‘beschermde soort’ is daarmee gewoonweg
onverenigbaar. Om diezelfde reden is ook het toestaan van stroppen in
Vlaanderen niet aan de orde: stroppen werken immers niet selectief zodat er
evengoed dassen in zouden kunnen sneuvelen.
Kortom, de concrete mogelijkheden tot ingrijpen in de vossenpopulatie zijn
in Vlaanderen beperkt, zowel om redenen van interferentie met lokale regelgevingen
als van specifieke ruimtelijke ordening. Maar hoe dan ook hoeft dit
geenszins een probleem te zijn: er is immers een alternatief. Het alternatief bestaat
erin de jacht op de vos zeer sterk te beperken of stop te zetten, zodat zich