jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

~ 241 ~
Tiecelijn 24
de recensie van Paul Wackers). Mann bespreekt in de inleiding van haar boek het
ontstaan van de esopische fabeltraditie. Met name in de paragrafen ‘The Fable from
the Eleventh Century onward’ en ‘Oriental Animal Tales’ problematiseert zij de
aanname dat de Arabische fabels uit de achtste eeuw van invloed zouden zijn geweest
op de Ysopet van Marie de France (Mann 2009, p. 9-10 en p. 22, noot 112). In mijn
uit te geven editie zullen haar bevindingen alsnog verwerkt worden.
Noten
1 Zie voor een korte levensbeschrijving en het fonds van Gheraert Leeu: Rijns 2010, p. 18-19.
2 Bij de beschrijving van de druk maakte ik gebruik van de beschrijving van Anda Schippers
in haar dissertatie (1995, p. 190-191).
3 Leeu, Gheraert, Dye hystorien ende fabulen van Esopus, Antwerpen, 1485; Den Haag
Meermanno-Westreenianum IBI.
4 De Griffioenreeks was de benaming van een serie hertalingen in hedendaags Nederlands
van Nederlandse literaire teksten uit de periode voor 1850. De Griffioenreeks startte in 1985
bij uitgeverij Querido en werd in 2002 ondergebracht bij Atheneum-Polak en Van Gennep.
Elk jaar verschenen er drie deeltjes. In 2006 verschenen de laatste drie van de 60 deeltjes die
in totaal zijn uitgebracht.
5 Van Duinkerken, 1986 7 , p. 49-114. Kuiper en Resoort 1990. Schippers 1999; Schippers
hertaalt in deze bloemlezing fabels uit Esopet, hs. circa 1375, editie Garmt Stuiveling 1965;
de Parabelen van Cyrillus, editie C.M. Lelij 1930; de Twispraec der creaturen, Leeu 1481;
Dye hystorien ende fabulen van Esopus, Schippers gebruikte de druk van Henrick Eckert van
Homberch, Delft 1498, en niet die van Gheraert Leeu uit 1485; Dleven ende fabulen van
Esopus, Claude Luyton 1548.
6 Een diplomatische tekst is een tekst die volkomen gelijk is aan het origineel, inclusief alle
fouten. Vaak worden alle afkortingen cursief weergegeven. Een kritische tekst past de brontekst
aan het hedendaags taalgebruik aan, dus met hoofdletters, interpunctie, verbetering van
fouten en aantekeningen; afkortingen worden vaak stilzwijgend opgelost. Een leestekst blijft
dicht bij de brontekst, inclusief fouten. Afkortingen worden stilzwijgend opgelost, interpunctie
toegevoegd en het gebruik van hoofdletters aangepast aan de hedendaagse normen. Men
spreekt van een hertaling als een tekst uit een oudere taalvorm van dezelfde taal in een moderne
tekst is overgezet. Bij een vertaling gaat het om het weergeven van de tekst van de ene
naar een andere taal.
7 Esopet, Universiteitsbibliotheek, Leiden: hs. Letterk. 191-3. In de codex zijn ook de Ferguut,
Floris ende Blancefloer, der Ystorien Bloeme, Bedienis der Misse en de Dietsche Doctrinael terug
te vinden.
8 Steinhöwel verzamelde klassieke fabels en gaf deze in het Latijn en Duits uit te Ulm circa
1476-1477. Julien Macho maakte een vertaling van de druk van Steinhöwel en gaf deze in