jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

~ 227 ~
Tiecelijn 24
hoogverraad. Esopus wordt ter dood veroordeeld, maar de schout van de koning
weet dit te verhinderen en Esopus wordt in zijn eer hersteld. Esopus mag
van de koning zijn adoptiefzoon straffen, maar hij vergeeft hem zijn verraad en
geeft hem allerlei adviezen om een deugdzaam leven te leiden. Ook hier valt
weer de misogynie op in de adviezen die Esopus geeft. Hij waarschuwt bijvoorbeeld
zijn adoptiefzoon voor de wispelturigheid van vrouwen en adviseert hem
vrouwen nooit een geheim te vertellen. De adoptiefzoon krijgt wroeging en
pleegt zelfmoord door zich van een rots naar beneden te storten.
Als de koning van Egypte de koning van Babylonië uitdaagt om een toren te
bouwen die noch de hemel noch de aarde raakt, stuurt hij Esopus naar Egypte.
Deze neemt een ‘bouwploeg’ mee bestaande uit kinderen die in mandjes vastgebonden
zijn aan arenden. De arenden vliegen omhoog of omlaag naarmate
de kinderen het aas, dat zij de arenden voorhouden, omhoog of omlaag houden.
Eenmaal in de lucht vragen de kinderen om kalk, cement, hout en gereedschap
om de toren te bouwen. Als de koning van Egypte dit ziet, is hij verbaasd
en geeft zich gewonnen.
Na nog enige staaltjes van scherpzinnigheid gaat Esopus overladen met geschenken
terug naar de koning van Babylonië om vervolgens op zijn verzoek
door Griekenland te trekken. Ten slotte belandt hij op het eiland Delphos (sic).
Vanwege zijn ongezouten kritiek op de heren van Delphos wordt hij, nadat
men hem valselijk beschuldigt van het stelen van een gouden beker uit de tempel
van Apollo, veroordeeld tot de doodstraf en van een rots afgeworpen.
Op Delphos breekt dan een pestepidemie uit. Om de god Apollo te verzoenen
met de dood van Esopus brengen de inwoners van Delphos een offer en stichten
zij een tempel. Als het nieuws over de onrechtvaardige dood van Esopus
zich verspreidt over Griekenland, komt een grote legermacht naar Delphos om
de moordenaars van Esopus te bestraffen. Hiermee eindigt het levensverhaal
van Esopus. 37
Fabelverzamelingen
Wie zich in de secundaire literatuur over fabelverzamelingen verdiept, komt
er al snel achter dat het onbegonnen werk is om alle fabelverzamelingen die in
de loop der eeuwen zijn ontstaan, overzichtelijk weer te geven. De fabelcatalogus
van Gerd Dicke en Klaus Grubmüller uit 1987 geeft een volledig overzicht
van de fabels vanaf de Latijnse bronnen tot en met de vroegmoderne tijd. 38