jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Artikel / Tiecelijn 24
'Teen WAS een VinGeRlijn, nOeM ic VORen'
Een onderzoek naar de narratieve oorsprong van Reynaerts toverring
in Reynaerts historie (v. 5321-5431)
joost Robbe
Een kostbare ring met wonderbaarlijke krachten
Als Reynaert in het tweede deel van Reynaerts historie (Rh) opnieuw wordt
aangeklaagd voor de moord op de haas Cuwaert, kondigt de verteller binnen de
kortste keren aan dat de vos hier ‘die schoonste logen die ye gehoort is overluut’
ten beste zal geven (Rh 5258-5259). 1 Reynaert reageert eerst en vooral verontwaardigd
en onthutst op de aanklacht. In zijn geaffecteerde paniek vraagt hij
waar de juwelen zijn gebleven die Cuwaert en Belijn naar Nobels hof hadden
moeten brengen:
Doe sprac hi: ‘Heer coninc, o wy!
Is Kuwart doot, wat zeg dy?
Ende wair is Bellijn, die ram?
Wat bracht hi u hier doe hi quam?
Want ic hem drie juwelen gaff
Dair ic dat waer gern wist aff
Wair dat sy sijn gebleven.
Dat een soude hi u hebben gegeven
Ende mijnre vrouwen die ander twee.’ 2 (Rh 5260-5268)
Reynaerts tante, de apin Rukenau, speelt daar terstond op in en stelt hem
schijnbaar gerust met de verzekering dat de kostbaarheden hetzij via magie hetzij
via een kerkelijke ban ooit wel terecht zullen komen (Rh 5297-5301). 3 Niettemin
heeft de vos daar (ook weer schijnbaar) weinig vertrouwen in, aangezien het
volgens hem om stukken van onschatbare waarde gaat. Zo zou er zich onder de
verdwenen juwelen een kostbare ring bevinden, die Reynaert als volgt omschrijft:
Teen was een vingerlijn, noem ic voren.
Van fynen goude was die rynck
~ 204 ~