jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

‘Als ik het niet doe, doet een ander het wel!’ zei hij. ‘Daarom is het
beter dat ik het doe dan dat een willekeurige vreemdeling het stiekem
doet. Als een vreemdeling minder liefde heeft te geven dan
een verwant sta ik je het meest na, zowel wat familiebanden als wat
trouw betreft. Laat mijn toewijding blijken uit mijn dienstbaarheid!
Zolang ik leef wil ik niet dat iemand het waagt mijn oom de horens
op te zetten! Maar mevrouw, ga mijn huis toch binnen! Waarom blijf
je hier rondhangen alsof je bent vastgebonden? Hier zal je de goede
manieren van een attente gastheer leren kennen!’
Ze had wel zin in het spel en zei: ‘Reynaert, je bent nog hoffelijker
dan iedereen zegt. Als je kracht even groot was als je inzet zouden
de dames je als een goede dienaar beschouwen. Als de deur iets breder
was, had je er nauwelijks bij me op aan hoeven dringen je huis te
betreden!’
De geschiedenis vermeldt dat ze deze spelletjes wel leuk vond en dat
de echtbreker zijn oom de horens opzette. Zo speelde Reynaert het
liefdesspel en toonde zijn vreugde, maar de arme monnik speelde een
spel met een droevige afloop.
Atque parum curans patruelis federa lecti,
assilit in fixam prauus adulter heram.
‘Alter’, ait, ‘faceret, si non ego; rectius ergo
hoc ego, quam furtim quis peregrinus, agam.
Si consanguinei minor est externus amore,
sum generis serie proximus atque fide.
Clareat obsequio pietas mea; nolo quis ausit
sospite me patruum zelotipare meum.
At tu, domna, subi tectum! quasi uincta quid heres?
Hospitis hic mores experiere boni.’
Illa iocum cupiens ‘Reinarde, facetius’, inquit,
‘publica que de te fama fatetur, agis.
Si tibi, qualis inest industria, robur inesset,
uerna penes dominas assererere probus.
Vix egomet cogenda tuos intrare penates,
ianua si paulum latior esset, eram!’
Gauisam scriptura refert his lusibus illam
et mechum patruum zelotipasse suum.
Sic sua Reinardus demonstrans gaudia lusit,
sed monachus lusit tristia fata miser. (V 818.1-820)
~ 163 ~
Tiecelijn 24