jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

~ 131 ~
Tiecelijn 24
dijk ‘den Vosch’ genoemd). Toeval, maar toch leuk. Op recentere stafkaarten
vind ik deze hoeve niet meer terug.
Van het ene Hulsterlo rijden we naar het andere, aan de andere kant van
Brugge. Eertijds lag het grootste heidegebied van het graafschap Vlaanderen
tussen Brugge en Gent. In 1149 wordt dit ‘Bulskampveld’ voor het eerst vernoemd.
De ontginning begon in de achttiende eeuw. Wie echter vandaag de
landkaart ter hand neemt zal nog altijd de vele groene vlekken zien die samen
nu nog het grootste bos van West-Vlaanderen uitmaken (vooral tussen Aalter
en Beernem en het Brugse): het Lippensgoed-Bulskampveld (nu provinciaal
domein, 320 ha), het uitgestrekte Vagevuurbos in Beernem, Hertsberge en
Wingene, de ‘Vorte bossen’ naar Aalter toe, het Drongengoed in Ursel en in
Wingene-Ruiselede treft men de bossen van de ‘Gulke Putten’. Dat in dergelijke
(vandaag meer geordende) wildernisse ook de naam Hulsterlo(o) voorkomt,
is niet zo verbazend. Isidoor Teirlinck verwees naar een Hulsterlobos
in Sint-Joris-ten-Distel en een Hulsterloo in Waardamme. Jan Frans Willems
zag aanvankelijk het echte en enige Hulsterlo uit het Reynaertverhaal tussen
Brugge en Gent, ‘ergens in West-Vlaanderen’. ‘Le bois d’Hulsterloo est situé
près du canal, entre Beernem et Wildenborg.’ En het is zelfs mogelijk dat zich
daar ergens ook een Krekelput liet vinden, beweerde hij (de Gulke Putten?).
Willems verwijst naar een Krekelputbeek of Krekelbeek tussen Vladslo en
Diksmuide, maar later zal hij zijn mening herzien en het bij Hulsterlo nabij
Kieldrecht houden.
Wie vandaag het bosgebied tussen Hertsberge-Beernem en Wingene wil
verkennen (een onthaastende bezigheid) neme de gewestweg N370. Nabij de
campus van de psychiatrische instelling Sint-Amandus heet een zijweg vandaag
nog altijd Hulstlo. Heel wat bos heeft plaatsgemaakt voor landbouwgrond
maar toch blijf je de indruk behouden in een bosgebied te vertoeven. In
een plukje bos staat ook het kasteel Reigerlo. Wij verlaten nu echter het Brugse
en zoeken het Kortrijkse op.
De vos en het Lijsternest in Ingooigem
Er zijn zo van die indrukken die je voor de rest van je leven bewaart. Toen ik
tijdens de voorbereiding van het boek De vos en het lijsternest. Jaarboek II van
het Stijn Streuvelsgenootschap in 1996 Streuvels’ werkkamer met het beroemde
grote raam binnenkwam, trof mij onder het bureauglas het schutblad van de