jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 24
om er een duivelse vos te betrappen die verscholen zit in Het drieluik van Job,
geschilderd door een epigoon van Jeroen Bosch. Rechts van de onfortuinlijke
Job staat een vervallen en verwoest paleis waarvan alleen nog enkele muren,
een poort en een keldergang overeind bleven. In een opening tref je een aantal
afzichtelijke personages aan die aan monniken doen denken. Een ervan is een
duivel in de gedaante van een vos.
We verlaten het Arentshof over het middeleeuws aandoend Bonifaciusbruggetje
met voor ons de Onze-Lieve-Vrouwekerk met als pronkstukken een madonna
van Michelangelo en de praalgraven van Maria van Bourgondië en Karel de
Stoute. Bij het graf van Maria van Bourgondië denk ik spontaan aan twee kunstige
randminiaturen uit haar Latijnse gebedenboek dat nu bewaard wordt in
de Nationale Bibliotheek in Wenen. Op een eerste marginaaltje ontdekken we
een vos, als pelgrim gekleed, die zeer bezorgd een haan vermaant, op een tweede
zien we de pelgrimerende vos die in de kap van zijn monnikspij een aantal vogels
gevangen houdt. Beide illustraties werden afgebeeld in het prachtige Davidsfondsboek
Van den vos Reynaerde. Het Comburgse handschrift (p. 192-193).
Naast de Onze-Lieve-Vrouwekerk vinden we het merkwaardige Gruuthusepaleis,
waar we even denken aan het Gruuthusehandschrift met het Egidiuslied
dat momenteel in de Koninklijke Bibliotheek van Den Haag berust. Op
het Guido Gezelleplein staat het standbeeld van de dichter, het laatste werk
van beeldhouwer J. Lagae (1930). Op het nabije Simon Stevinplein rechts en
de aanpalende Oude Burg zou reeds in de Frankische (of zelfs in de Romeinse)
tijd een versterkte burcht hebben gestaan. In de Oude Zomerstraat, een zijstraat
van die Oude Burg, stond tussen de nummers 12 en 14 het huis ‘De
Gouden Nobele’ (1579). Op het Simon Stevinplein zelf voert de firma Grossé
– internationaal befaamd vanwege zijn goudborduurwerk – een gouden leeuw
in haar uithangbord. Wij wandelen de drukke Steenstraat in waar de vos en
gezellen zich hebben genesteld in verschillende mooie gevels: het huis 25 was
ooit het ambachtshuis van de metselaars dat ‘De Slotele’ heette, maar later ‘De
Groote Vos’ werd. Een van de twee huizen daarnaast heet ‘De Schelpe’ of …
‘Tcleen Vosken’. In 28, een huis uit 1538, sluimert een speelkameraadje van de
jonge vos: ‘Lammekin’ (een reliëf van het Lam Gods). De Alberthal, nabij het
Simon Stevenplein, heette ooit ‘De Wulf ’ (1409). Reynaerts compaan werd gevelsteen.
We lezen boven de ramen dat dit huis in 1899 ‘De gouden Wolf ’ werd
genoemd. De onvermoeibare jager kan nog even doorlopen naar het Zand om
naar de pittoreske Speelmansrei te zoeken en de Wulfhagebrug en de Wulfhagestraat
te vinden, een oord dat volgens Duclos naar wolven verwijst.
~ 118 ~