jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

hem de titel van graaf van Vlaanderen. De legende wil dat Boudewijn
op weg naar zijn pagus een beer ontmoette die hij in een bloederig
gevecht versloeg. Dit zou de oorsprong zijn van het ‘Brugse
beertje’. Boudewijn met de ijzeren arm, zo blijft hij ons uit de geschiedenis
bekend, maakte de bouw van de latere Sint-Donaaskerk
mogelijk. In 1956 werden hier opgravingen gedaan op zoek naar de
grondvesten van die Karolingische kerk. Vandaag vind je een monumentje
dat aan die kerk herinnert, opgericht met gevonden stenen.
(Iets gelijkaardigs gebeurde in Klein-Sinaai waar delen van de abdij
van Boudelo werden blootgelegd.) Naast het roemruchte moderne
kunstwerk van de Japanse kunstenaar en architect Toyo Ito (een
‘carwash’, zeggen sommige Bruggelingen spottend) werd ooit een
reconstructie van een hoek van het koor van de aloude burgkapel
als maquette gereconstrueerd. Een tekst vertelt de wandelaar dat op
deze plek omstreeks 900 de burchtkerk van de graven van Vlaanderen
stond waar in 1127 Karel de Goede werd vermoord. Lichtere
stenen in het wegdek markeren het achthoekige grondplan van de
kerk. Deze grafelijke burchtkapel van Boudewijn met de ijzeren arm
zou uitgroeien tot een kathedraal, die helaas tijdens de Franse Revolutie
werd gesloopt.
~ 115 ~
Tiecelijn 24
Het opvallendste bouwwerk op de Burg is het gotische stadhuis. De voorgevel
vertelt ons via beelden een grafelijk verhaal, onder andere over de Dampierres
en hun voorvaderen. We vinden ze terug in de westtoren. Boudewijn IV
van Constantinopel, graaf van Vlaanderen van 1194 tot 1204, Johanna van
Constantinopel, gravin van Vlaanderen en Henegouwen van 1205 tot 1244,
en haar zus, Margareta van Constantinopel, gravin van Vlaanderen en Henegouwen
(van 1244 tot 1280) tijdens wiens regeerperiode Van den vos Reynaerde
naar alle waarschijnlijkheid geschreven werd. Haar huwelijk met Bouchard van
Avesnes liep op de klippen. Ze huwde opnieuw met Willem van Dampierre
in 1225. Dit dubbele huwelijk zorgde voor vele twisten die volgens sommige
reynaerdisten in het Reynaertverhaal een weerslag vonden. De Avesnes kregen
Henegouwen, de Dampierres heersten over Vlaanderen. Een volgend beeld is
dat van Gwijde van Dampierre, die in 1280 graaf van Vlaanderen werd. Een
overbekende randminiatuur uit een psalter van Gwijde stelt ons een vos voor
die een haas stevig tussen zijn poten vastklemt terwijl hij hem zogezegd het
credo leert. Deze miniatuur komt in drie verschillende middeleeuwse handschriften
uit het Dampierremilieu voor. Hiervoor verwijzen wij naar de stu-