jg 24 jaarboek 4 - Reynaertgenootschap

'DAeR Zijn VOSSen VOSSen VOSSen'
Een zoektocht naar Reynaert in West-Vlaanderen
Daer zijn vossen vossen vossen
Al waer dat men heên gaet:
Op de bergen in de wouden
Of wanneer m’in stêe gaet;
Vossen met en zonder steerten …
(Guido Gezelle)
~ 111 ~
Artikel / Tiecelijn 24
Marcel Ryssen
In een landelijke kroeg, gelegen tussen Wingene en Ruiselede in de provincie
West-Vlaanderen, waar heel wat plukken van het vroegere uitgestrekte Bulskampveld
het landschap nog markeren, hoorde ik jaren geleden een kruidig
verhaal. In een van die eilandjes bos ligt vandaag nog ‘Hulstlo’, ooit kandidaat
bergplaats van Reynaerts verzonnen schat. Mijn gesprekspartner ging geregeld
mee met jagers die nu en dan een vos durfden neerknallen. De vele kippenboeren
in de omtrek steunden dat ten volle. Er werd verteld dat de jagers een
dode jonge vos als lokaas gebruikten om vader of moeder vos te lokken. Op een
dag constateerden ze dat het vosje verdwenen was. Tot hun verbazing vonden
zij het dode jong terug aan de ingang van het vossenhol. Niemand kon zich
voorstellen hoe vader of moeder vos dat hadden geflikt zonder zelf in de klem
te raken. Ze konden – volgens het caféverhaal – alleen maar vaststellen dat de
West-Vlaamse vossen van nu nog even fel en leep zijn als hun beruchte Oost-
Vlaamse voorganger. Toen al kreeg de gedachte om in dat ooit zeer uitgestrekt
Bulskampveldgebied op zoek te gaan naar sporen van de historische Reynaert
voor het eerst gestalte. Ik kende het Hulsterlo dat Jan Frans Willems ooit tussen
Wildenburg en Beernem ging zoeken en ik had toen ook al weet van het
Damse Hulsterlo.
Hoe talrijk de vossen in West-Vlaanderen ook mogen zijn, zoeken betekent
niet altijd vinden. Misschien zag de vos me hier en daar passeren zonder dat ik
hem zag. De speurtocht naar zijn veelvuldige kromme paden zal trouwens wel
nooit af zijn. Deze bijdrage is geen poging om het vossenlaken na-ijverig naar