Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Luther begon nu met stoutmoedigheid zijn werk als kampvechter van de waarheid. Zijn
stem werd van de kansel ge-hoord tot ernstige en plechtige waarschuwing. Hij stelde het volk
het walgelik karakter van de zonde voor, en leerde hen, dat het de mens onmogelik is, door
eigen werken de schuld er- van te verminderen, of aan de straf erop te ontkomen; dat alleen
berouw voor God en geloof in Christus de zondaar redden kan; dat de genade van Christus
niet kan worden gekocht, maar een vrije gave is. Hij raadde de mensen aan om geen aflaten
te kopen, maar in het geloof op de gekruisigde Heiland te zien. Hij verhaalde zijn eigen
smartelike ondervinding, en hoe hij tevergeefs getracht had, zichzelf zaligheid te verwerven
door verootmoediging en boetedoening; en verzekerde zijn hoorders, dat hij door van zichzelf
af te zien en in Christus te geloven, vrede en geluk gevonden had.
Daar Tetzel in zijn handel en goddeloze aanmatigingen volhardde, besloot Luther, tot een
meer doeltreffend protest tegen deze schreeuwende misbruiken over te gaan. Spoedig deed
zich een gelegenheid voor. De slotkerk van Wittenberg bevatte veel relikwieën, welke op
zekere heilige dagen aan het volk werden vertoond; en volle vergiffenis van zonden werd aan
allen geschonken, die de kerk dan bezochten en ter biecht gingen. Gevolgelik stroomde het
volk op deze dagen in massa’s daarheen. Een van de gewichtigste van die gelegenheden, het
feest van “Allerheiligen,” naderde. De dag tevoren plakte Luther, zich onder de menigte
mengende, die reeds naar de kerk op weg waren, een papier aan de kerkdeur aan, dat vijf en
negentig stellingen tegen de leer van de aflaten bevatte. Hij verklaarde zich bereid, deze
stellingen op de volgende dag in de universiteit te verdedigen tegen allen, die lust mochten
gevoelen om ze aan te vallen.
Zijn stellingen trokken algemene aandacht. Ze werden gelezen en herlezen, en naar alle
zijden herhaald. Grote op-gewondenheid heerste er aan de universiteit en in de gehele stad.
Door deze stellingen werd aangetoond, dat de macht om zonden te vergeven, en de straf erop
weg te nemen, nimmer aan de paus of enig mens gegeven was. Het gehele stelsel was
bedrog,— een kunstgreep om geld af te persen door partij te trekken van de bijgelovigheid
van het volk,— een plan van Satan om de zielen te verwoesten van allen, die op de
leugenachtige voorwendsels ervan zouden vertrouwen. Er werd ook duidelik aangetoond, dat
het evangelie van Christus de kostbaarste schat van de kerk is, en dat de genade Gods, die
daarin wordt geopenbaard, vrijelik geschonken wordt aan allen, die er met berouw en geloof
naar zoeken.
Luthers stellingen daagden wederlegging uit; maar niemand durfde er zich aan wagen. De
vragen, die hij behandelde, waren in weinige dagen door geheel Duitschland bekend, en
weerklonken in enige weken door de gehele Christenwereld. Vele toegewijde Katholieken,
die de vreselike goddeloosheid in de kerk gezien en betreurd hadden, maar niet wisten, hoe
de voortgang ervan te stuiten, lazen de stellingen met grote blijdschap, en herkenden er de
stem van God in. Ze gevoelden, dat God in genade Zijn hand had uitgestrekt om de snel
aanwassende vloed van het verderf, die van de bis- schoppelike zetel van Rome uitging, te
84