Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
broederen door verbinding met Rome de dwalingen ervan inzagen, vormden zij, die zich aan
het oude geloof vasthielden, zich tot een bepaalde kerk, die de naam van “Verenigde
Broederen” aannam. Om deze handeling werden ze door alle klassen gevloekt. Toch
wankelden ze niet. Gedwongen om schuilplaats te zoeken in bossen en grotten, bleven ze zich
verzamelen om Gods Woord te lezen en zich tot Zijn dienst te verenigen.
Door in het geheim boodschappen uit te zenden naar verschillende landen, vernamen ze,
dat er hier en daar “afgezonderde belijders van de waarheid bestonden — enkele in de ene
stad en een klein getal in een andere,— evenals zij aan vervolging blootgesteld; en dat er
midden tussen de Alpen een oude kerk bestond, die zich op de Schriften grondde, en de afgodiese
misbruiken van Rome tegenstond.” Deze tijding werd met grote vreugde ontvangen,
en briefwisseling werd begonnen met de Waldenziese Christenen.
Aan het Evangelie getrouw, doorstonden de Bohemers de nacht van hun vervolging, in de
donkerste ure nog hun ogen op de horizon richtende, als mannen, die wachten op de morgen.
“Hun lot viel in kwade dagen, maar . . . ze herdachten de woorden, die het eerst door Huss
waren uitgesproken, en door Jérome herhaald, dat er een eeuw moest verlopen, voordat de
dag zou aanbreken. Deze woorden waren voor de Ta- borieten (Hussieten), wat de woorden
van Jozef voor de stammen in het diensthuis waren: ‘lk sterf, maar God zal u ge- wisselik
bezoeken, en Hij zal u doen optrekken uit dit land’.” “De sluitingsperiode van de vijftiende
eeuw was getuige van de langzame maar zekere toename van de Broederkerken. Ofschoon ze
gans niet ongehinderd bleven, genoten ze een zekere mate van rust. Bij het begin van de
zestiende eeuw bestonden er twee honderd van deze kerken in Bohemen en Moravië.” “Zo
talrijk was het overblijfsel, dat, ontkomen aan de blakende woede van vuur en zwaard, het
breken van die dag mocht aanschouwen, welke Huss voorspeld had.”
77