Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
dood verheven, en niets kon voor hun aangezicht bestaan. Enkele jaren na het begin van de
oorlog stierf de moedige Ziska ; maar zijn plaats werd ingenomen door Procopius, die een
even moedig en bekwaam veldheer was, en in sommige opzichten een beter aanvoerder.
De vijanden van de Bohemers, wetende dat de blinde krijger dood was, achtten de
gelegenheid gunstig om alles te herwinnen, wat ze verloren hadden. De paus riep nu een
kruistocht tegen de Hussieten uit en andermaal trok een ont- zaglike macht Bohemen binnen,
maar slechts om een vreselike nederlaag te lijden. Een tweede kruistocht werd uitgeroepen,
in al de Roomse landen van Europa werden mannen, geld, en krijgsbehoeften verzameld.
Scharen voegden zich onder het pauselike vaandel, verzekerd dat er eindelik een eind gemaakt
zou worden aan de Hussieten ketters. Van de overwinning zeker, trok de grote macht
Bohemen in. Het volk verzamelde zich om hen terug te slaan. De twee legers trokken tegen
elkander op, totdat slechts een rivier hen scheidde. “De kruisvaarders waren verreweg de
meesten in getal, en toch stonden ze in plaats van moedig de stroom over te trekken en de
strijd met de Hussieten aan te binden, met welk doel ze van zo verre gekomen waren, hen stil
aan te staren.” Toen viel er plotseling een geheimzinnige schrik op het leger. Zonder een
enkele slag te slaan werd die grote macht verbroken en verstrooid, alsof door een onzichtbare
macht verjaagd. Een groot aantal werden er door het leger van de Hussieten, dat de
vluchtelingen nazette, gedood, en een ontzaglike buit viel de overwinnaars in handen, zodat
de oorlog, in plaats van de Bohemers te verarmen, hen verrijkte.
Enige jaren later werd er onder een andere paus nogmaals een kruistocht begonnen. Gelijk
tevoren werden de mannen en de geldmiddelen uit al de Roomse landen van Europa
verzameld. Groot was het loon, dat voorgespiegeld werd aan hen, die deel zouden nemen aan
deze gevaarlike onderneming. Algehele vrijstelling van de gruwelikste misdaden werd aan
iedere kruisvaarder verzekerd. Aan allen, die in de oorlog omkwamen, werd een rijke
beloning in de hemel toegezegd, en zij, die het leven behielden, zouden eer en rijkdom op het
slagveld inoogsten. Nogmaals werd er een groot leger op de been gebracht, dat de grenzen
overschreed, en Bohemen binnentrok. Het leger van de Hussieten trok zich voor hen terug,
om de indringers op die wijze verder en verder het land in te lokken, en hen in de waan te
brengen, dat ze de overwinning alreeds behaald hadden. Eindelik hielden de troepen van
Procopius halt, en, zich naar de vijanden kerende, rukten ze op hen toe, om de strijd aan te
binden.
De kruisvaarders, die nu begrepen, dat ze zich vergist hadden, lagen in hun legerplaats de
aanval af te wachten. Op het horen van het gedruis van het naderende leger, zelfs v——r de
Hussieten nog in het gezicht waren, overviel hun andermaal een plotselinge schrik. Prinsen,
aanvoerders, en gewone soldaten vloden in alle richtingen, en wierpen hun wapenen weg.
Tevergeefs trachtte de pauselike afgevaardigde, die de inval bestuurde, zijn verschrikte en
verwarde macht weder te verzamelen. Niettegenstaande zijn uiterste pogingen werd hijzelf in
de stroom van de vluchtelingen medegevoerd. De nederlaag was volkomen, en weder viel er
een ontzaglike buit de overwinnaars in handen.
75