Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
kunnen aanzien? Hoe zou ik mijn aangezicht kunnen vertonen voor de scharen van mensen,
aan wie ik het reine evangelie gepredikt heb? Neen; ik acht hun zaligheid meer dan dit arme
lichaam, dat nu ten dode bestemd is.” De kledingstukken werden een voor een afgenomen, en
iedere bisschop sprak een vloek uit, terwijl hij zijn deel van de plechtigheid uitvoerde. Ten
slotte werd er een hoed of puntig gevormde papieren mijter op zijn hoofd gezet, waarop
vreselike figuren van duivels geschilderd waren, en die tot opschrift droeg: “De Aartsketter.”
“Met blijdschap zal ik deze kroon der schande dragen om Uwentwil, o Heer Jezus, die voor
mij een doornekroon gedragen hebt”, sprak hij.
Op die wijze uitgedost, “zeiden de prelaten: ‘Nu geven we uw ziel aan de duivel over.’
‘En ik’, zei Johannes Huss, opziende naar de hemel, ‘bevel mijn geest in Uw handen, o Heer
Jezus, want Gij hebt mij verlost.’ “ Hij werd tans aan de wereldlike macht overgegeven, en
naar de plaats van terechtstelling weggeleid. Een ontzaglike optocht volgde, honderden
krijgslieden, priesters en bisschoppen in hun kostbare kleding, en de inwoners van Constance.
Toen hij aan de paal was gebonden, en alles gereed was om het vuur aan te steken, werd de
martelaar nog eenmaal vermaand om zich te redden door zijn dwalingen af te zweren. “Welke
dwalingen,” zei Huss, “zal ik herroepen? Ik weet niet, dat ik er aan één schuldig ben. Ik roep
God tot getuige, dat al wat ik geschreven en gepredikt heb, geweest is met het doel om zielen
van de zonde en het verderf te redden; en daarom zal ik met blijdschap die waarheid, die ik
geschreven en gepredikt heb, met mijn bloed bezegelen.”
Toen de vlammen om hem heen flikkerden, begon hij te zingen: “Jezus, gij Zone Davids,
ontferm u mijner,” en hield daarmede aan, totdat zijn stem voor altijd gestild was. Zelfs zijn
vijanden waren getroffen door zijn heldhaftig gedrag. Een ijverig pausgezinde sprak, de
marteldood van Huss en die van Jérome, die kort daarop volgde, beschrijvende: “Beiden
bleven standvastig van ziel, toen hun laatste uur naderde. Ze bereidden zich voor het vuur,
alsof ze naar een bruiloft gingen. Ze uitten geen enkele smartkreet. Toen de vlammen
opstegen, begonnen ze gezangen te zingen; en de hevigheid van het vuur kon nauweliks een
einde maken aan hun gezang.”
Toen het lichaam van Huss geheel verteerd was, werd zijn as met de grond, waarop hij lag,
verzameld en in de Rijn geworpen, om alzo naar de Oceaan af te drijven. Zijn vervolgers
verbeeldden zich in hun opgeblazenheid, dat ze de waarheden, die hij had gepredikt,
uitgeroeid hadden. Weinig vermoedden ze dat de as, welke die dag naar de zee werd afgevoerd,
zou zijn als zaad, in al de landen van de aarde gestrooid; en dat hij in onbekende landen
overvloedig vruchten zou dragen als getuigenis voor de waarheid. De stem, die in de
vergaderzaal te Constance gesproken had, verwekte een weerklank, die door al de volgende
eeuwen heen gehoord zou worden. Huss was niet meer; maar de waarheden, waar hij zijn
leven voor gegeven had, konden nooit uitgeroeid worden. Zijn voorbeeld van geloof en
standvastigheid zou scharen van volgelingen bemoedigen om pal te staan voor de waarheid,
al wachtten hun marteling en dood. Zijn terechtstelling had aan de gehele wereld de
70