Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
voorgaven, onfeilbaar te zijn, eisten tans gehoorzaaheid. Elk van hen riep de getrouwen op,
om te helpen de ander te beoorlogen, zijn bevelen klem bijzettende door vreselike
vervloekingen tegen zijn wederpartij, en beloften van hemels loon voor zijn ondersteuners.
Dit voorval verzwakte de macht van het pausdom ten zeerste. De mededingende partijen
hadden de handen vol met elkander te be-strijden, en Wycliffe werd voor een tijd met rust
gelaten. Anathema’s en tegenbeschuldigingen vlogen van paus naar paus, en stromen bloeds
werden vergoten om hun tegenstrijdige aanspraken te ondersteunen. Misdaden en schandalen
kwamen als een vloed over de kerk. Middelerwijl was de hervormer, in de stille afzondering
van zijn parochie* van Lutter-worth, ijverig aan het werk om de mensen van de strijdende
pausen op Jezus, de Vredevorst, te wijzen.
Deze scheuring, met al de strijd en het bederf, dat erdoor veroorzaakt werd, bereidde de
weg voor de Reformatie, daar het volk een begrip kreeg van wat het pausdom eigenlik was.
In een traktaat, dat hij uitgaf “Over de scheuring tussen de pausen,” riep Wycliffe het volk op
om te overwegen, of die twee priesters niet de waarheid spraken, wanneer ze elkander de
antichrist noemden. “God,” zei hij, “wilde de vijand niet langer in één priester laten regeren,
maar. . . . had scheuring tussen twee van hen doen ontstaan, opdat de mensen, in Christus’
naam, hen beiden gemakkeliker zouden kunnen overwinnen.”
Wycliffe predikte, gelijk zijn Meester, het evangelie aan de armen. Niet tevreden met het
licht in hun nederige woningen in zijn eigen parochie van Lutterworth te verspreiden, vatte
hij het voornemen op, dat het naar ieder deel van Engeland zou worden overgebracht. Om
hieraan gevolg te kunnen geven, vormde hij een gezelschap predikers, eenvoudige, vrome
mannen, die de waarheid liefhadden, en niets vuriger wensten dan die te verbreiden. Deze
mannen gingen overal heen, predikende op de markten, in de straten van de grote steden, en
op de landwegen. Ze zochten de ouden, de zieken en de armen op, en legden hun de blijde
tijding van de genade Gods voor.
Als hoogleraar in de godgeleerdheid te Oxford predikte Wycliffe het Woord Gods in de
gehoorzalen van de univer- siteit. Met zoveel getrouwheid stelde hij de waarheid voor aan de
studenten, die hij onderwees, dat hij de titel van “De Evangelie Doktor” ontving. Maar zijn
grootste levenswerk zou de vertaling van de Schrift in het Engels zijn. In een werk “Over de
Waarheid en Betekenis van de Schrift” openbaarde hij zijn voornemen om de Bijbel te
vertalen, zodat iedereen in Engeland, in de taal waarin hij geboren was, de wonderlike werken
Gods zou kunnen lezen.
Plotseling echter moest zijn arbeid gestaakt worden. Ofschoon hij nog geen zestig jaren
oud was, hadden onophoude- like arbeid, studie, en de aanvallen van zijn vijanden zijn
krachten gebroken, en hem oud gemaakt v——r zijn tijd. Een gevaarlike ziekte greep hem
aan. De tijding ervan bracht de monniken grote vreugde. Nu, dachten ze, zou hij bitter berouw
hebben over het kwaad, dat hij de kerk had aangedaan,en ze spoedden zich naar de
ziekekamer,om zijn belijdenis aan te horen. Vertegenwoordigers van de vier geestelike orden,
55