Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
zullen horen? Wist hij het, dat ze opgeschreven werden in de boeken des hemels, om hem in
het oordeel voorgelegd te worden? “Gelijk gij het aan een van de minsten van deze mijn
broederen gedaan hebt,” heeft Jezus gezegd, “zo hebt gij het aan Mij gedaan.”
Dit geschrift riep alle leden van de kerk op om mede te doen aan de kruistocht tegen de
ketters. Als spoorslag om mede te doen aan dit wrede werk, verzekerde het “vrijspraak van
alle geestelike pijnen en boeten, algemeen en biezonder; het stelde iedereen, die zich bij de
kruistocht voegde, vrij van alle eden, die ze mochten gedaan hebben; het wettigde hun
aanspraak op alle eigendom, dat ze wederrechtelik mochten hebben verkregen, en beloofde
vergiffenis van alle zonden aan diegenen, die een ketter zouden doden. Het vernietigde alle
kontrakten, met de Waldenzen gesloten; beval aan hun bedienden, hen te verlaten; verbood
iedereen, hun enige hulp hoegenaamd te bieden, en machtigde elkeen, bezit te nemen van hun
eigendom.” Dit dokument openbaart duidelik de geest van de meester achter de schermen.
Het is het brullen van de draak, en niet de stem van Christus, die eruit vernomen wordt.
De pauselike leiders wilden hun karakters niet in overeenstemming brengen met de
verheven standaard van de wet Gods, maar stelden een standaard naar hun eigen welgevallen,
en besloten allen te dwingen, zich daarnaar te gedragen, omdat Rome het wilde. De
allervreselikste treurspelen werden aanschouwd. Verdorven en godslasterlike pausen deden
het werk, dat Satan hun aanwees. Hun natuurlike inborst kende geen genade. Dezelfde geest,
die Christus aan het kruis nagelde, en de apostelen doodde, dezelfde, die de bloeddorstige
Nero aanzette tegen de getrouwen van zijn dag, werkte nu om de aarde te bevrijden van
degenen, die Gods beminden waren.
De vervolgingen, waarmede dit godvrezende volk vele eeuwen achtereen bezocht werd,
verdroegen ze met een geduld en standvastigheid, die hun verlosser eer aandeed.
Niettegenstaande de kruistochten tegen hen, en de onmenselike slachting, waaraan ze
overgegeven werden, gingen ze voort, hun zendelingen uit te zenden om de kostbare waarheid
te verbreiden. Ze werden ten dode toe gejaagd; toch bevochtigde hun bloed het gestrooide
zaad, en de vruchten ervan bleven niet uit. Aldus legden de Waldenzen getuigenis af voor
God, eeuwen v——r de geboorte van Luther. Door vele landen heen verstrooid, plantten ze
het zaad van de Hervorming, die in de tijd van Wycliffe aanving, breed en diep wortel schoot
in de dagen van Luther, en voortgezet moet worden tot het einde van de tijd door degenen,
die gewillig zijn, alle dingen te verduren voor “het Woord Gods en het getuigenis van Jezus
Christus.”
48