Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
van Jezus, en herhaalden de woorden: “Zonder geloof is het onmogelik, Hem te behagen.”
“Er is onder de hemel geen andere naam onder de mensen gegeven, door welke wij moeten
zalig worden.”
De verzekering van de liefde van een Zaligmaker scheen te veel om te begrijpen voor
sommige van die arme geteisterde zielen. De verlossing, daardoor aangebracht, was z— groot,
en zulk een stroom van licht daalde op hen neder, dat ze zich als in de hemel verplaatst
meenden. Ze legden hun hand vertrouwend in die van Christus; hun voeten stonden vast op
de Rots der Eeuwen. Alle vrees voor de dood verliet hen. Ze konden nu gevangenis en
brandstapel begeren, indien ze daardoor de naam van Christus eren konden.
In het geheim werd Gods Woord op die wijze te voorschijn gebracht en gelezen, soms
voor een enkele ziel, somtijds voor een klein gezelschap, dat naar licht en waarheid haakte.
Meermalen werd de gehele nacht op die wijze doorgebracht. En de verbazing en bewondering
van de hoorders waren somtijds z— groot, dat de boodschapper der waarheid niet zelden
genoodzaakt was, het lezen te staken, totdat het verstand de tijding van de verlossing innemen
kon. Dikwels hoorde men woorden als deze herhalen: “Zal God waarlik mijn offer aan- nemen?
Zal Hij in gunst op mij nederzien? Zal Hij mij vergiffenis schenken?” En dan werd het
antwoord gelezen: “Komt allen tot Mij, gij die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u ruste geven.”
Het geloof greep de belofte aan, en het blijde antwoord werd vernomen: “Nu geen lange
pelgrimstochten meer; geen verdere moeitevolle reizen naar heilige kapellen. Ik mag tot Jezus
komen, juist zoals ik ben, zondig en onheilig, en Hij zal het boetvaardig gebed niet afwijzen.
‘Uw zonden zijn u ver-geven!’ De mijne, ook de mijne kunnen vergeven worden.” Heilige
vreugde vervulde het hart, en de naam van de Heer Jezus werd groot gemaakt door lof en
dankzegging. Die gelukkige zielen keerden naar huis terug om licht te verspreiden; om aan
anderen zo goed ze konden hun nieuwe bevindingen bekend te maken; om hun te vertellen,
dat ze de ware en levende weg gevonden hadden. Er lag een vreemde en ernstige kracht in de
woorden van de Schrift, waardoor ze onmiddellik de harten aangrepen van degenen, die naar
waarheid verlangden. Dat was de stem van God, welke degenen, die hem hoorden, tot
overtuiging bracht.
De bode der waarheid ging zijn weg; maar zijn verschijning in nederigheid, zijn
oprechtheid, zijn ernst en diepzinnigheid vormden nog dikwels het onderwerp van de
gesprekken. In vele gevallen hadden de hoorders niet gevraagd, van waar hij kwam, of waar
hij heen ging. Ze waren z— overstelpt geweest, eerst door verwondering, en later door
dankbaarheid en vreugde, dat ze er niet aan gedacht hadden, hem te ondervragen. Wanneer
ze er bij hem op aangedrongen hadden, mede te gaan naar hun woningen, was zijn antwoord
geweest, dat hij de verloren schapen van de kudde moest be-zoeken. Zou hij een engel uit de
hemel hebben kunnen zijn? vraagden ze.
In vele gevallen werd de bode der waarheid niet weer gezien. Hij was naar andere landen
gereisd; hij sleet zijn verdere levensdagen in de een of andere onbekende gevangenis, of
46