Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
De Waldenzen hunkerden er naar, aan deze hongerige zielen het brood des levens toe te
delen, hun de tijdingen des vredes te brengen, op Gods beloften gegrond, en hen op Christus
te wijzen als hun enige hoop op behoud. Ze hielden de leer, dat goede werken voor de
overtreding van Gods wet kunnen voldoen, als op leugen gegrond. Staat maken op menselike
verdiensten hindert de blik op Christus’ oneindige liefde. Jezus stierf als slachtoffer voor de
mens, omdat de gevallen mensheid niets doen kan om zich bij God aangenaam te maken. De
verdiensten van een gekruiste en verrezen Heiland zijn het fondament van het geloof van de
Christen. De afhankelikheid van Christus van de ziel is even wezenlik, en zijn verbintenis met
Hem behoort even nauw te zijn, als die van een lichaamsdeel met het lichaam, of van een rank
met de wijnstok.
De leer van pausen en priesters had er de mensen toe gebracht, Gods karakter, en zelfs dat
van Christus, als streng, duister, en afstotend te beschouwen. De Heiland werd voorgesteld
als zo weinig medegevoel te hebben met de mens in zijn gevallen staat, dat de tussenkomst
van priesters en heiligen moest ingeroepen worden. Zij, wier verstand door het licht van Gods
Woord was verlicht, hadden een sterk verlangen om die zielen te wijzen op Jezus als hun
medelijdende, liefhebbende Heiland, die met open armen allen uitnodigt om met hun
zondelast, hun zorg en vermoeienis tot Hem te gaan.
Ze verlangden de hinderpalen uit de weg te ruimen, welke Satan opgehoopt had, opdat de
mensen de beloften niet zouden zien, en rechtuit tot God komen met belijdenis van hun zonden,
ten einde vergiffenis en vrede te ontvangen. De Waldenziese zendeling ontvouwde gaarne aan
de onderzoekende geest de kostbare waarheden van het evangelie. Omzichtig bracht hij de
zorgvuldig geschreven gedeelten van de Heilige Schriften voor de dag. Het was zijn grootste
vreugde, hoop te geven aan de nauwgezette, maar met zonden beladen ziel, die slechts een
God der wrake kon zien, zich gereed makende om het oordeel ten uitvoer te brengen. Met
bevende lippen en ogen vol tranen opende hij, dikwels op zijn knieën gebogen, aan zijn
broederen de kostbare beloften, waar de enige hoop van de zondaar uit straalt.
Op die wijze drong het licht van de waarheid menig duister gemoed binnen, en week de
schaduwwolk ervoor terug, totdat de Zon der Gerechtigheid in het hart scheen met genezing
in zijn stralen. Dikwels gebeurde het dat het een of andere gedeelte van de Schrift op
verlangen van de toehoorder over en over gelezen werd, als wilde hij zich verzekeren, dat hij
het recht gehoord had. In het biezonder werd om herhaling gevraagd van deze woorden: “Het
bloed van Jezus Christus reinigt van alle zonden.” “Gelijk Mozes de slang in de woestijn
verhoogd heeft, alzo moet ook de Zoon des mensen verhoogd worden, opdat een iegelik, die
in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.”
Velen werden er ontnuchterd aangaande de aanspraken van Rome. Ze zagen in, hoe ijdel
de tussenkomst is van mensen of engelen ten behoeve van de zondaar. Terwijl het ware licht
aan hun harten opging, riepen ze in verrukking uit: “Christus is mijn priester; Zijn bloed is
mijn offerande; Zijn altaar is mijn biechtstoel.” Ze wierpen zich algeheel op de verdiensten
45