Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
listigste ketterijen en gevaarlikste bedriegerijen opdrongen. Doch hun opvoeding van der
jeugd aan was van zulk een aard geweest, dat ze op dat alles voorbereid waren.
Op de scholen, waarheen ze zich begaven, mochten ze niemand hun vertrouweling maken.
Hun klederen werden z— gemaakt, dat ze er hun grootste schat,— de kostbare handschriften
van de Bijbel,— in verbergen konden. Deze handschriften, de vrucht van maande-en jarelange
arbeid, droegen ze bij zich, en waar ze ook maar konden zonder argwaan op te wekken, legden
ze een gedeelte ervan met bedachtzaamheid voor aan degenen, wier harten open schenen te
staan voor de waarheid. Van moeders knie aan was de Waldenziese jongeling met dit doel
voor ogen opgeleid; ze verstonden hun werk, en deden het met getrouwheid. Er werden in
deze inrichtingen van onderwijs bekeerlingen gewonnen voor het ware geloof, en somtijds
doortrokken de beginselen ervan de gehele school, zonder dat de Roomse leiders, zelfs door
het strikste onderzoek, ontdekken konden, waar de zogenaamde verder- felike ketterij
oorsprong nam.
De geest van Christus is een zendingsgeest. Het allereerste streven van het herboren hart
is, ook anderen tot de Heiland te leiden. Dat was de geest van de Vaudois Christenen. Ze
gevoelden, dat God hen tot meer riep, dan eenvoudig de waarheid in hun eigen kerken zuiver
te bewaren; dat er een ernstige verantwoordelikheid op hen rustte on hun licht te laten schijnen
voor degenen, die in duisternis zaten; en door de grote kracht van Gods Woord trachtten ze
de slavernij te verbreken, welke door Rome opgelegd werd. De Vaudois predikers werden als
zendelingen opgeleid, en elkeen, die het predikambt begeerde, moest eerst ondervinding
opdoen als evangelist. Elkeen moest drie jaren dienst doen in het ene of andere zendingsveld,
eer de zorg van een van de vaderlandse kerken hun toevertrouwd werd. Zodanige dienst, die
van het begin af zelfverloochening en opoffering vereiste, was een passende voorbereiding
voor het herderlik leven in die tijden, welke de zielen van de mensen zo zeer op de proef
stelden. De jongeling, die de wijding v——r het heilig ambt ontving, zag v——r zich geen
verschiet van aardse rijkdom en eer, maar een leven van moeite en gevaar, en de mogelikheid
van het lot van een martelaar. De zendelingen gingen twee aan twee uit, gelijk Jezus Zijn
discipelen uitzond. Gewoonlik vergezelde iemand van jaren en ondervinding elke jonge man,
en stond zulk een jongeling onder de leiding van zijn metgezel, die voor zijn opleiding
verantwoordelik gehouden werd, en naar wiens onderwijs de jongeling verwacht werd zich te
gedragen. Zulke gemeenschappelike arbeiders waren niet altijd samen, maar ontmoetten
elkander dikwels tot gebed en beraadslaging, en versterkten elkander op die wijze in het
geloof.
Bekendstelling van het doel van hun zending zou dat doel verijdeld hebben; vandaar dat
ze het ware karakter zorgvuldig verborgen. Iedere prediker kende het een of andere ambacht,
en de zendelingen zetten hun arbeid voort, zich schuilend achter een aards beroep. Gewoonlik
kozen ze dat van handelaar, of reizend koopman. “Ze hadden bij zich zijdestoffen, juwelen en
andere artikelen, welke in die tijd niet gemakkelik verkrijgbaar waren dan op vergelegen
markten, en werden als kooplieden verwelkomd, waar ze als zendelingen afgewezen zouden
43