Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
het loon van de rechtvaardigen te beschrijven. Slechts diegenen zullen het weten, die het
aanschouwen zullen. Geen eindig verstand kan de heerlikheid van het Paradijs Gods innemen.
In de Bijbel wordt de erve van de verlosten een vaderland genoemd. Daar voert de
hemelse herder Zijn kudde tot de fonteinen van levende wateren. De boom des levens geeft,
iedere maand zijn vruchten, en de bladeren van de boom zijn tot genezing van de volken. Daar
zijn altijd- vloeiende stromen, helder als kristal, en aan hun oevers werpen wuivende bomen
hun schaduw op de paden, die toebereid zijn voor de verlosten des Heren. Daar verrijzen de
heuvelen der schoonheid uit de wijde vlakten, en verheffen de bergen Gods hun fiere kruinen.
In die vreedzame dalen, aan de oevers van die levende stromen, zal Gods volk, dat zo lang als
pelgrims en zwervelingen gedoold heeft, een tehuis vinden.
“Mijn volk zal in een woonplaats van vrede wonen, en in welverzekerde woningen, en in
stille, geruste plaatsen.” “Er zal geen geweld meer gehoord worden in uw land, verstoring
noch verbreking in uw landpalen; maar uw muren zult ge Heil heten, en uw poorten Lof.”
“En ze zullen huizen bouwen en ze bewonen, en ze zullen wijngaarden planten en de vrucht
ervan eten. Ze zullen niet bouwen, dat een ander het bewone; ze zullen niet planten, dat een
ander het ete. . . Mijn uitverkorenen zullen het werk van hun handen verslijten (tot in lengte
van dagen genieten).”
Daar “zullen de woestijn en de dorre plaatsen vrolik zijn, en de wildernis zal zich
verheugen, en zal bloeien als een roos.” “Voor een doorn zal een denneboom opgaan, voor
een distel zal een mirteboom opgaan.” “De wolf zal met het lam verkeren, en de luipaard bij
de geitebok neder- liggen; ... en een klein jongske zal ze leiden.” “Men zal nergens leed doen,
noch verderven op de ganse berg van Mijn heiligheid,“ spreekt de Heer. Er kan in de
dampkring des hemels geen pijn bestaan. Daar zullen geen tranen, geen lijkstoeten, geen
tekenen van rouw wezen. “De dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch gekrijt, noch moeite
zal meer zijn; . . . want de eerste dingen zijn weggegaan.” “En geen inwoner zal zeggen: Ik
ben ziek; want het volk, dat daarin woont, zal vergeving van ongerechtigheid hebben.”
Daar is het Nieuwe Jeruzalem, de hoofdstad van de ver- heerlikte nieuwe aarde, “een
sierlike kroon in de hand des Heren, en een koninklike hoed in de hand van uw God.” “Haar
licht was aan de allerkostelikste steen gelijk, name- lik de steen jaspis, blinkende gelijk kristal.”
“En de volken, die zalig worden, zullen in haar licht wandelen, en de koningen van de aarde
brengen hun heerlikheid en eer daarin.” De Heer spreekt: “Ik zal Me verheugen over
Jeruzalem, en vrolik zijn over Mijn volk.” “De tabernakel Gods is bij de mensen, en Hij zal
bij hen wonen, en ze zullen Zijn volk zijn, en God-zelf zal bij hen en hun God zijn.”
In de stad Gods “zal geen nacht zijn.” Niemand zal rust nodig hebben, of ernaar verlangen.
Er zal geen afmatting zijn in het doen van Gods wil, en het prijzen van Zijn naam. We zullen
immer de frisheid van de morgen gevoelen, en immer verre zijn van het einde van de dag.
“En ze zullen geen kaars, noch licht van de zon van node hebben, want de Heer God verlicht
469