Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Hoofdstuk 42 — Het Einde van de Strijd
Aan het einde van de duizend jaren keert Christus weder naar de aarde terug. Hij is
vergezeld van de scharen van de verlosten, en omstuwd door een lijfwacht van engelen.
Terwijl Hij in vreselike majesteit nederdaalt, roept Hij de goddeloze doden op, om hun doem
aan te horen. Ze komen te voorschijn als een machtige schare, talloos als het zand van de zee.
Welk een tegenstelling met degenen, die bij de eerste opstanding opgewekt zijn! De
rechtvaardigen waren met onsterfelike jeugd en schoonheid bekleed. De goddelozen dragen
de sporen van krankheid en dood.
Elk oog in die grote schare wendt zich, om de heerlikheid van de Zoon van God te
aanschouwen. Eenstemmig roept de goddeloze menigte uit: “Gezegend is Hij, die daar komt
in de naam des Heren!” Het is geen liefde tot Jezus, die deze uiting ingeeft. De kracht van de
waarheid perst de woorden van onwillige lippen. Gelijk de goddelozen in hun graven gegaan
zijn, zo komen ze eruit voort, met dezelfde vijandschap tegen Christus, en dezelfde opstandige
geest. Ze zullen geen nieuwe proeftijd hebben, waarin ze het verkeerde van hun leven in het
verledene kunnen verbeteren. Daardoor zou niets gewonnen worden. Een levenstijd van
overtreding heeft hun harten niet verzacht. Een tweede proeftijd, indien die hun gegeven werd,
zou doorgebracht worden gelijk de eerste, met het ontwijken van de eisen, die God stelt, en
het stoken van opstand tegen Hem.
Christus daalt neder op de Olijfberg, vanwaar Hij na Zijn opstanding ten hemel voer, en
waar de engelen de belofte van Zijn wederkomst uitspraken. De profeet zegt: “De Heer, mijn
God, zal komen en al de heiligen met U.” “En Zijn voeten zullen te dien dage staan op de
Olijfberg, die v——r Jeruzalem ligt tegen het Oosten; en de Olijfberg zal in tweeën gespleten
worden . . . zodat er een grote vallei zal zijn.” “En de Heer zal tot Koning over de ganse aarde
zijn; te dien dage zal de Heer één zijn, en Zijn naam één.” Terwijl het Nieuwe Jeruzalem in
schitterende pracht uit de hemel daalt, blijft het rusten op de plaats, die gereinigd en toebereid
is om het te ontvangen, en Christus gaat met Zijn volk en de engelen de heilige stad binnen.
Nu bereidt Satan zich voor tot een laatste, machtige strijd om de opperheerschappij.
Terwijl hij van zijn macht beroofd was, en afgesneden van zijn werk van misleiding, was de
vorst van het kwaad ellendig en terneder gedrukt ; maar nu de goddeloze doden opgewekt
zijn, en hij de grote scharen aan zijn zijde ziet, wordt zijn hoop verlevendigd, en neemt hij het
besluit, de grote strijd niet op te geven. Hij zal al de legerscharen van de gedoemden onder
zijn banier oproepen, en door hen zijn plannen trachten uit te voeren. De goddelozen zijn
Satans gevangenen. Door Christus te verwerpen, hebben ze het bestuur van de opstandige
leider aangenomen. Ze zijn gereed, naar zijn voorstellen te luisteren, en zijn last uit te voeren.
Nog altijd, overeenkomstig zijn aloude sluwheid, komt hij er niet voor uit, dat hij Satan is.
Hij beweert de vorst te zijn, die de rechtvaardige eigenaar van de wereld is, en wiens erfdeel
hem op onwettige wijze afhandig is gemaakt. Hij stelt zich aan zijn misleide onderdanen als
een verlosser voor, verzekert hun, dat zijn macht hen uit hun graven te voorschijn geroepen
460