Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Dat de uitdrukking “afgrond” de aarde voorstelt in een staat van verwarring en duisternis,
blijkt uit andere schriftuurplaatsen. Aangaande de toestand van de aarde “in den beginne” zegt
het bijbelverhaal, dat hij “woest en ledig was, en duisternis was op de afgrond.” De profetie
zegt ons, dat hij ten minste gedeeltelik tot deze toestand teruggebracht zal worden.
Vooruitziende naar de grote dag Gods verklaart de profeet Jeremia: “Ik zag het land aan, en
ziet, het was woest en ledig; ook naar de hemel, en zijn licht was er niet. Ik zag de bergen aan,
en ziet, ze beefden; en al de heuvelen schudden. Ik zag, en ziet, er was geen mens; en alle
vogelen des hemels waren weggevlogen. Ik zag, en ziet, het vruchtbare land was een woestijn,
en al zijn steden waren afgebroken.”
Hier moet de woonplaats van Satan met zijn boze engelen duizend jaren lang zijn. Tot de
aarde beperkt, zal hij geen toegang tot andere werelden hebben, om degenen, die nooit
gevallen zijn, te verzoeken en te plagen. Het is in deze zin, dat hij gebonden is; er is niemand
meer, waarover hij zijn macht kan uitoefenen. Hij is volkomen afgesneden van het werk van
bedrog en verwoesting, dat zoveel eeuwen lang zijn enig genot geweest is. De profeet Jesaja,
vooruitziende naar de tijd van Satans val, roept uit: “Hoe zijt ge uit de hemel gevallen, o
morgenster, gij zoon van de dageraad! hoe zijt ge ter aarde nedergehouwen, gij, die de
Heidenen hebt gekrenkt.” “Gij zeidet in uw hart: Ik zal ten hemel opklimmen, ik zal mijn
troon boven de sterren Gods verhogen,” “ik zal aan de Allerhoogste gelijk worden. Ja, in de
hel zult ge nedergestoten worden, aan de zijden van de kuil. Die u zien zullen, zullen u
aanschouwen, ze zullen op u letten, en zeggen: Is dat die man, die de aarde beroerde, die de
koninkrijken deed beven? die de wereld als een woestijn stelde, en de steden ervan verstoorde?
die zijn gevangenen niet los liet gaan naar huis toe?”
Zes duizend jaren lang heeft Satans werk van opstand “de aarde beroerd.” Hij heeft “de
wereld als een woestijn gesteld, en zijn steden verstoord.” En hij “liet zijn gevangenen niet
los gaan naar huis toe.” Zes duizend jaren lang heeft hij Gods volk in zijn gevangenis besloten,
en hij zou hen daar voor eeuwig gehouden hebben, had niet Christus zijn banden verbroken
en de gevangenen losgelaten. Zelfs de goddelozen zijn nu buiten het bereik van de macht van
Satan; en alleen met zijn boze engelen blijft hij over om de uitwerking van de vloek, die de
zonde aangebracht heeft, te aanschouwen. “Al de koningen van de heidenen, zij allen liggen
neder met eer, een iegelik in zijn eigen huis (het graf). Maar gij zijt verworpen van uw graf,
als een gruwelike scheut. . . . Gij zult bij hen niet gevoegd worden in de begrafenis: want ge
hebt uw land verdorven, en uw volk gedood.”
Duizend jaren lang zal de Satan op de verwoeste aarde heen en weer dwalen, om de
gevolgen van zijn opstand tegen de wet van God te aanschouwen. Gedurende die tijd is zijn
lijden ontzaglik groot. Sedert zijn val heeft zijn leven van onafgebroken werkzaamheid alle
nadenken verbannen; maar hij is nu van zijn macht beroofd, en heeft niets anders te doen dan
de rol te overpeinzen, die hij gespeeld heeft, sedert hij zich voor het eerst tegen het bestuur
des hemels verzette; en met angst en beving vooruit te zien naar de vreselike toekomst,
457