Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
verstrooiing van hun goud en zilver. Maar hun jammerklachten worden gestild door de vrees,
dat zijzelven met hun afgoden zullen moeten vergaan.
De bozen zijn vervuld met spijt, niet wegens hun zondige veronachtzaming van God en
de medemens, maar omdat God overwonnen heeft. Ze bejammeren het, dat de uitkomst is,
zoals die is; maar ze bekeren zich niet van hun boosheid. Ze zouden geen middelen
onbeproefd laten om, als ze konden, te overwinnen. De wereld ziet juist diegenen, welke men
bespot en verguisd heeft, en heeft willen uitroeien, onbeschadigd te midden van pestilentie,
orkaan en aardbeving. Hij, die voor de overtreders van Zijn wet een verterend vuur. is, is een
veilige toevlucht voor Zijn volk.
De predikant, die de waarheid opgeofferd heeft, om de gunst van mensen te verwerven,
ontwaart nu het wezen en de invloed van zijn leer. Het blijkt, dat een alwetend oog hem
gevolgd is, terwijl hij op de kansel stond, of op straat liep, of met de mensen te doen had in
de verschillende wederwaardigheden van het leven. Elke aandoening van de ziel, elke regel
schrift, elk uitgesproken woord, elke daad, die er de mensen toe geleid heeft, in een
toevluchtsoord van leugen rust te zoeken, is het uitstrooien van zaad geweest; en in de
ellendige verloren zielen rondom hem aanschouwt hij tans de oogst. De Heer zegt: “Ze
genezen de breuk van de dochter van Mijn volk op het lichtste, zeggende: Vrede! vrede! doch
daar is geen vrede.” “Gijlieden hebt het hart van de rechtvaardige door valsheid bedroefd
gemaakt, daar Ik hem geen smart aangedaan heb; en hebt de handen van de goddeloze gesterkt,
opdat hij zich van zijn boze weg niet afkeren zou, dat Ik hem in het leven behield.”
“Wee aan de herders, die de schapen van Mijn weide ombrengen en verstrooien! . . . Ziet,
Ik zal over u bezoeken de boosheid van uw handelingen.” “Huilt, gij herders! en schreeuwt
en wentelt u in de as, gij heerliken van de kudde! want uw dagen, dat men slachten zal, en
van uw ver-strooiingen, zijn vervuld en de vlucht zal vergaan van de herders, en de ontkoming
van de heerliken van de kudde.”
De predikers en gemeenteleden zien in, dat ze niet recht tegenover God gestaan hebben.
Ze zien het in, dat ze gerebelleerd hebben tegen de Maker van alle rechtvaardige en gerechte
wetten. Het ter zijde stellen van de Goddelike voorschriften opende duizenden bronnen van
kwaad, onenigheid, haat en ongerechtigheid, totdat de aarde één groot veld van strijd, één
grote zinkput van bederf was geworden. Dit is de beschouwing, die zich nu voordoet aan
degenen, die de waarheid hebben verworpen, en verkozen de dwaling aan te hangen. Geen
woorden kunnen het verlangen uit- drukken, dat de ongehoorzamen en ontrouwen tans
koesteren naar datgene, dat ze nu voor altijd verloren hebben — het eeuwige leven. Mannen,
die de wereld aangebeden heeft om hun talenten en welsprekendheid, zien deze dingen tans
in het ware licht. Ze begrijpen, wat ze door overtreding hebben, verloren vallen aan de voeten
van degenen, wier getrouwheid ze bespot en veracht hebben, en belijden dat God hen
liefgehad heeft.
454