Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
tot het andere uiterste ervan.” Kindertjes worden door de heilige engelen naar de armen van
hun moeders gedragen. Vrienden, die lang gescheiden geweest zijn door de dood, worden
verenigd, om nooit meer te scheiden, en stijgen tezamen met vreugdezangen op naar de stad
Gods.
Aan iedere zijde van de wolkewagen zijn vleugelen, en er zijn levende wielen onder; en
terwijl de wagen opwaarts rolt, roepen de wielen uit: “Heilig;” en de vleugelen, als ze zich
bewegen, roepen uit: “Heilig;” en de stoet van engelen roept: “Heilig, heilig, heilig, Heer God
Almachtig.” En de kreet der verlosten is: “Halleluja!” terwijl de wagen zich voortbeweegt
naar het Nieuwe Jeruzalem. V——r ze de stad Gods binnentreden, schenkt de Heiland Zijn
volgelingen de tekenen van hun overwinning, en deelt het onderscheidingsteken van hun
koninklike staat onder hen uit. De blinkende gelederen scharen zich in de vorm van een open
vierkant om hun Koning, wiens gestalte zich ma- jesteitsvol verre boven die van heilige en
engel verheft, en wiens aangezicht hen vol tedere liefde bestraalt. Iedere blik van het talloze
heir van verlosten is op Hem gericht, en aller oog aanschouwt de heerlikheid van Hem, wiens
“gelaat z— verdorven was, meer dan van iemand, en Zijn gedaante, meer dan van andere
mensekinderen.” Op de hoofden van de overwinnaars plaatst Jezus met Zijn eigen rechterhand
de kroon der heerlikheid. Er is een kroon met zijn eigen “nieuwe naam,“ en het opschrift
“Heiligheid des Heren” voor iedereen. Iedere hand ontvangt de palmtak en de blinkende harp
van de overwinnaar. En als de gezagvoerende engelen de toon aangeven, glijdt iedere hand
als die van een kunstenaar over de snaren van de harp, en ontlokt er rijke, volle akkoorden
aan.
Onuitsprekelike verrukking trilt door ieder hart, en elke stem verheft zich in een dankbaar
loflied: “Hem, die ons heeft liefgehad, en ons van onze zonden gewassen heeft in Zijn bloed,
en die ons gemaakt heeft tot koningen en priesters voor God en Zijn Vader; Hem zij de
heerlikheid en de kracht in alle eeuwigheid.” V——r de vrijgekochte schare ligt de heilige
stad. Jezus opent de paarlen poorten wijd, en de volken, die de waarheid bewaard hebben,
gaan er binnen. Daar aanschouwen ze het Paradijs Gods, het tehuis van Adam in zijn onschuld.
Dan wordt die stem vernomen, die voller klinkt dan enige muziek, ooit door stervelingen
gehoord, zeggende: “Uw strijd is ten einde,” “komt, gij gezegenden van Mijn Vader! beërft
het koninkrijk, hetwelk u bereid is van de grondlegging van de wereld.”
Nu wordt het gebed, dat de Heiland voor Zijn discipelen opzond, vervuld: “lk wil, dat
waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Me gegeven hebt.” “Onstraffelik voor Zijn
heerlikheid in vreugde,“1 biedt Christus de Vader aan hetgeen Hij met Zijn bloed gekocht
heeft, zeggende: “Hier ben Ik, en de kinderen, die Gij Me gegeven hebt.” “Die Gij Me gegeven
hebt, heb Ik bewaard.” O, de wonderen van verlossende liefde! de verrukking van die ure,
wanneer de eeuwige Vader, de vrijgekochten aanschouwende, Zijn beeld zal zien; wanneer
de wanklank van de zonde gebannen, de verwoestende invloed ervan weggedaan, en het
menselike weder in overeenstemming met het Goddlike gebracht zal zijn!
448