Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Het is onmogelik om de ontzetting en wanhoop van degenen, die Gods heilige eisen
vertreden hebben, te beschrijven. De Heer gaf hun Zijn wet; ze hadden er hun karakter aan
kunnen toetsen, en hun gebreken kunnen leren kennen, terwijl er nog gelegenheid was voor
berouw en hervorming; maar om zich van de gunst van de wereld te verzekeren, hebben ze
de voorschriften ervan ter zijde gezet, en anderen geleerd, die te overtreden. Ze hebben Gods
volk trachten te noodzaken, Zijn Sabbat te ontheiligen. Nu gevoelen ze zich veroordeeld door
die wet, welke ze veracht hebben. Met vreselike duidelikheid ontwaren ze, dat er geen
verontschuldiging voor hen is. Ze hebben gekozen, wie ze dienen en aanbidden wilden. “Dan
zult gijlieden wederom zien het onderscheid tussen de rechtvaardige en de goddeloze, tussen
die, die God dient, en die, die Hem niet dient.”
De vijanden van Gods wet, van de predikanten tot de geringste onder hen, hebben een
nieuwe opvatting van waarheid en plicht. Te laat zien ze in, dat de Sabbat van het vierde
gebod het zegel van de levende God is. Te laat zien ze de ware aard van hun valse Sabbat, en
de zandgrond, waarop ze gebouwd hebben. Ze bevinden, dat ze tegen God hebben gestreden.
Godsdienstonderwijzers hebben zielen in het verderf geleid, terwijl ze voorgaven, hen naar
de poorten van het Paradijs te brengen. Eerst op de dag van de afrekening zal er geweten
worden, hoe groot de verant- woordelikheid van mannen in de heilige bediening is, en hoe
vreselik de gevolgen van hun ontrouw zijn. Eerst in de eeuwigheid zullen we het verlies van
een enkele ziel naar waarde kunnen schatten. Schrikkelik zal het lot zijn van hem, tot wie God
zeggen zal: Ga uit, gij boze dienstknecht.
Gods stem wordt van de hemel gehoord, dag en uur van Jezus’ komst verkondigend, en
aan Zijn volk het eeuwig verbond in handen stellende. Als zware donderslagen dreunen Zijn
woorden over de aarde. Het Israël Gods staat te luisteren met hun ogen opwaarts geslagen.
Hun aangezichten zijn door Zijn heerlikheid verlicht, en blinken als het aangezicht van Mozes,
toen hij afkwam van Sinai. De goddelozen kunnen hen niet aanzien. En wanneer de zegen
uitgesproken wordt over degenen, die God geëerd hebben door Zijn Sabbat te heiligen,
weerklinkt er een machtige triomfkreet.
Spoedig verschijnt er in het oosten een kleine zwarte wolk, ongeveer half zo groot als de
hand van een man. Het is de wolk, die de Heiland omhult, en die in de verte in duisternis
gewikkeld schijnt. Gods volk weet, dat dit het teken van de Zoon des mensen is. In plechtige
stilte staren ze erop, terwijl hij de aarde nadert, lichter en heerliker wordt, en aangroeit tot een
grote, witte wolk, rustend op een stralekrans, een verterend vuur gelijk en overdekt met de
regenboog van het verbond. Jezus rijdt erop als een machtige overwinnaar. Ditmaal komt Hij
niet als een “man van smarten,” om de bittere beker van schande en ellende te drinken; Hij
komt als overwinnaar in hemel en op aarde, om de levenden en doden te richten. “Getrouw
en waarachtig,” “oordeelt Hij, en voert krijg in gerechtigheid.” En “de heirlegers in de hemel
volgen Hem.” De heilige engelen, een grote, ontelbare schare, vergezellen Hem op Zijn weg
met lofgezangen van hemelse melodie. Het luchtruim schijnt gevuld te zijn met blinkende
gedaanten — “tienduizendmaal tienduizenden, en duizendmaal duizen-den.” Geen mensepen
444