Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
Elia zorgde, zal niet één van Zijn zelfopofferende kinderen voorbijgaan. Hij, die de haren van
bun hoofd telt, zal voor hen zorgen, en in tijden van hongersnood zullen ze verzadigd worden.
Terwijl de goddelozen van honger en pest omkomen, zullen engelen de rechtvaardigen
beschermen, en in hun behoeften voorzien. Voor hem, die “in gerechtigheid wandelt,” is de
belofte: “Zijn brood wordt hem gegeven, zijn wateren zijn gewis.” “Wanneer de ellendigen
en nooddruftigen water zoeken, maar er is geen, en hun tong van dorst versmacht, zal Ik, de
Heer, hen verhoren, Ik, de God Israëls, zal hen niet verlaten.”
“Alhoewel de vijgeboom niet bloeien zal, en geen vrucht aan de wijnstok zijn zal, dat het
werk van de olijfboom liegen zal, en de velden geen spijze voortbrengen, dat men de kudde
uit de kooi afscheuren zal, en dat er geen rund in de stallingen wezen zal;” nochtans zullen
zij, die Hem vrezen, “van vreugde opspringen in de Heer, en zich verheugen in de God van
hun heil.”
“De Heer is uw bewaarder, de Heer is uw schaduw aan uw rechterhand. De zon zal u des
daags niet steken, noch de maan des nachts. De Heer zal u bewaren van alle kwaad; uw ziel
zal Hij bewaren.”
“Hij zal u redden van de strik van de vogelvanger, van de zeer verderfelike pestilentie. Hij
zal u dekken met Zijn vlerken, en onder Zijn vleugelen zult ge betrouwen; Zijn waarheid is
een rondas en beukelaar. Ge zult niet vrezen voor de schrik van de nacht, voor de pijl, die des
daags vliegt; voor de pestilentie, die in de donkerheid wandelt; voor het verderf, dat op de
middag verwoest. Aan uw zijden zullen er duizend vallen en tien duizend aan uw rechterhand;
tot u zal het niet genaken. Alleenlik zult ge het met uw ogen aanschouwen; en ge zult de
vergelding van de goddelozen zien. Want Gij, Heer! zijt mijn Toevlucht! De Allerhoogste
hebt ge gesteld tot uw vertrek; u zal geen kwaad wedervaren, en geen plage zal uw tent
naderen.”
Desniettemin zal het de mensen toeschijnen, alsof het volk Gods hun getuigenis binnen
kort met hun bloed zal moeten bezegelen, gelijk de martelaren dat v——r hen hebben gedaan.
Zijzelven beginnen te vrezen, dat de Heer hen verlaten heeft, en ze in de handen van hun
vijanden zullen vallen. Het is een tijd van vreselike angst. Dag en nacht roepen ze tot God om
verlossing. De goddelozen maken zich vrolik, en de spottende uitroep wordt gehoord: “Waar
is nu uw geloof? Waarom verlost God u niet uit onze handen, indien ge waarlik Zijn volk
zijt?”—Doch de wachtenden gedenken aan Jezus, stervende op het kruis van Golgotha, en de
overpriesters en overheden, spottende uitroepend: “Anderen heeft Hij verlost, Hij kan
Zichzelf niet verlossen. Indien Hij de Koning van Israël is, dat Hij nu afkome van het kruis,
en we zullen Hem geloven.” Gelijk Jakob worstelen allen met God. Hun aangezichten tonen
hun inwendige strijd. Bleekheid is op het gelaat van een ieder te lezen. Toch houden ze aan
met ernstig smeken.
Indien de mensen hemelse visioenen konden ontwaren, ze zouden groepen engelen
aanschouwen, uitnemend in kracht, als wachters gesteld rondom hen, die het woord van
437