Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
degenen bedreigd worden, die het beest en zijn beeld aanbidden en zijn merkteken ontvangen,
worden uitgestort. De plagen van Egypte, toen God op het punt stond Israël te verlossen,
waren in aard gelijk aan die vreseliker en uitgebreider oordelen, die juist v——r de laatste
verlossing van het volk van God over de wereld komen zullen. Deze schrikkelike
strafgerichten beschrijvende, zegt de Ziener in de Openbaring: “Er werd een kwaad en boos
gezweer aan de mensen, die het merkteken van het beest hadden, en die zijn beeld aanbaden.”
De zee “werd bloed als van een dode; en alle levende ziel is gestorven in de zee.”
En “de rivieren en de fonteinen van de wateren werden bloed.” Hoe vreselik die
kastijdingen ook zijn mogen, Gods oordeel is volkomen rechtvaardig. De engel Gods
verklaart, “Gij zijt rechtvaardig, Heer! . . . dat Gij dit geoordeeld hebt; dewijl ze het bloed van
de heiligen en van de profeten vergoten hebben, zo hebt Gij hun ook bloed te drinken gegeven;
want ze zijn het waardig.” Door het volk van God ter dood te veroordelen, hebben ze even
stellig de schuld van hun bloed over zich gebracht, alsof het door hun handen vergoten was
geworden. Op dezelfde wijze verklaarde Christus de Joden van Zijn tijd schuldig aan al het
bloed van de heilige mannen, dat vergoten was sedert de dagen van Abel; want ze waren met
dezelfde geest bezield, en zochten hetzelfde werk te doen, dat deze moordenaars van de
profeten gedaan hadden.
In de plaag, die volgt, wordt aan de zon macht gegeven om “de mensen door vuur te
verhitten. En de mensen werden verhit met grote hitte.” De profeten beschrijven de toestand
van de aarde in die jammerlike tijd aldus: “Het land treurt; . . . want de oogst van het veld is
vergaan.” “Alle bomen van het veld zijn verdord; want de vrolikheid is verdord van de
mensekinderen.” “De granen zijn onder hun kluiten verrot, de schathuizen zijn verwoest.” “O
hoe zucht het vee! de runderkudden zijn bedwelmd, want ze hebben geen weide. ... De
waterstromen zijn uitgedroogd, en een vuur heeft de weiden van de woestijn verteerd.” “Maar
de gezangen van de tempel zullen te dien dage huilen, spreekt de Heer Heer; vele dode
lichamen zullen er zijn in alle plaatsen; men zal ze stilzwijgend wegwerpen.”
Deze plagen zijn niet algemeen, anders zouden de aardbewoners geheel en al afgesneden
worden. Echter zullen ze de vreselikste geselingen zijn, die de mensen ooit hebben
aanschouwd. Al de oordelen over de mens v——r het einde van de proeftijd zijn met genade
gemengd geweest. Het pleitende bloed van Christus heeft de zondaar beschermd tegen het
ontvangen van de volle mate van zijn schuld; maar in het laatste oordeel wordt toorn uitgestort
zonder genade. In die dag zullen er menigten zijn, die de bescherming van Gods genade
begeren, welke ze zo lang veracht hebben. “Ziet de dagen komen, spreekt de Heer, dat Ik een
honger in het land zal zenden; niet een honger naar brood, noch dorst naar water, maar om te
horen de woorden des Heren. En ze zullen zwerven van zee tot zee, en van het noorden tot
het oosten; ze zullen omlopen om het woord des Heren te zoeken, maar zullen het niet vinden.”
Het volk van God zal niet vrij zijn van lijden; maar terwijl ze vervolgd en benauwd worden,
terwijl ze gebrek verduren en honger lijden, zal God hen niet laten vergaan. Die God, die voor
436