Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
gevonnisd om te worden gedood, sommigen schijnbaar verlaten om in donkere en akelige
kerkerholen van honger om te komen. Geen menselik oor staat open voor hun gekerm; geen
mensehand is gereed om hen te helpen.
Zal de Heer Zijn volk in die ure van beproeving vergeten? Heeft Hij de getrouwe Noach
vergeten, toen de oordelen de wereld troffen door de vloed? Heeft Hij Lot vergeten, toen het
vuur van de hemel nederkwam om de steden van de vlakte te verteren? Heeft Hij
Jozefvergeten, door afgodedienaars in Egypte omringd? Heeft Hij Elia vergeten, toen Izebels
eed hem dreigde met het lot van de Baälspriesters ? Heeft Hij Jeremia vergeten in de donkere
en sombere put van zijn gevangenhuis ? Heeft Hij de drie jongelingen in de vurige oven
vergeten, of Daniël in de leeuwekuil?
“Doch Zion zegt: De Heer heeft mij verlaten, en de Heer heeft mij vergeten. Kan ook een
vrouw haar zuigeling vergeten, dat ze zich niet ontfermen zou over de zoon van haar schoot?
Ofschoon deze vergaten, zo zal Ik u toch niet vergeten. Zie Ik heb u in de beide handpalmen
gegraveerd.” De Heer der heirscharen zegt: “Die ulieden aanraakt, die raakt Zijn oogappel
aan.” Vijanden mogen hen in de gevangenis werpen, toch kunnen de muren van de gevangenis
de gemeenschap tussen hun zielen en Christus niet afsnijden. Hij, die al hun zwakheid ziet,
en al hun beproevingen kent, staat boven alle aardse machten; en engelen zullen tot hen komen
in eenzame kerkers, en hun licht en vrede uit de hemel brengen. De gevangenis zal als een
paleis zijn, want de helden des geloofs wonen daar, en de sombere muren zullen verlicht
worden door hemelse glans, gelijk in de kerker te Filippi, toen Paulus en Silas te middernacht
baden en lofliederen zongen.
Gods oordelen zullen diegenen treffen, die trachten Gods volk te verdrukken en te
verdelgen. Zijn grote lankmoe-digheid over de goddelozen verstout hen in hun overtreding;
doch hun straf is niet minder zeker en vreselik, omdat die lang is uitgesteld. “De Heer zal zich
opmaken, gelijk op de berg Perazim; Hij zal beroerd zijn, gelijk in het dal van Gibeon, om
Zijn werk te doen, Zijn werk zal vreemd zijn; en om Zijn daad te doen, Zijn daad zal vreemd
zijn.” Voor onze genadige God is de daad van strafoefening een vreemde daad. “Zo
waarachtig als Ik leef, spreekt de Heer, Heer, zo Ik lust heb in de dood van de goddeloze.”
De Heer is “barmhartig en genadig, lankmoedig en groot van weldadigheid en waarheid, . . .
die de ongerechtigheid en overtreding en zonde vergeeft.” Toch zal Hij “geenszins de
schuldige onschuldig houden.” “De Heer is lankmoedig, doch van grote kracht, en Hij houdt
de schuldige geenszins onschuldig.”
Door vreselike dingen in gerechtigheid zal Hij het gezag van Zijn vertreden wet handhaven.
De gestrengheid van de vergelding, die de overtreder wacht, laat zich beoordelen naar ‘s
Heren huivering om het recht uit te voeren. Het volk, dat Hij zo lang verdraagt, en dat Hij niet
slaan zal, totdat het de mate van zijn ongerechtigheid in Gods schatting gevuld heeft, zal
eindelik de beker der wraak drinken, waar geen genade mede wordt gemengd. Wanneer
Christus Zijn voorbidding in het heiligdom staakt, zal de ongemengde wraak, waarmede
435