Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
gedompeld worden in de tijd van benauwdheid, omdat ze er nooit een gewoonte van gemaakt
hebben, God te vertrouwen. De lessen van geloof, die ze verwaarloosd hebben, zullen ze
onder een schrikkelike drang van ontmoediging moeten leren.
Wij moeten tans met God in kennis komen, door Zijn beloften op de proef te stellen. De
engelen houden aantekening van elk gebed, dat ernstig en oprecht is. We moeten liever
zelfzuchtige genoegens nalaten, dan onze gemeenschap met God te verwaarlozen. De bitterste
armoede, de grootste zelfverloochening, met Zijn goedkeuring, is beter dan rijkdom, eer,
gemak en vriendschap zonder die. We moeten tijd nemen om te bidden. Als we ons gemoed
door wereldse belangen laten innemen, zou het kunnen gebeuren, dat de Heer ons tijd gaf
door ons onze gouden afgoden, onze huizen of vruchtbare landen te ontnemen.
De jongen zouden niet tot zonde verleid worden, als ze weigerden, elke weg in te slaan,
behalve die, op welke ze Gods zegen konden afbidden. Indien de boodschappers, die de laatste
ernstige waarschuwing aan de wereld brengen, om Gods zegen wilden smeken, niet op een
koude, lusteloze, trage wijze, maar vuriglik en in het geloof, gelijk Jakob het deed, ze zouden
veel plaatsen vinden, waar ze zeggen konden: “Ik heb God gezien van aangezicht tot
aangezicht, en mijn ziel is gered geweest.” De Hemel zou hen als vorsten rekenen, die macht
hebben om bij God en de mens te overwinnen.
“De tijd van benauwdheid, zoals er nog nooit geweest is,” zal spoedig over ons komen;
we zullen een ondervinding behoeven, die we tans niet bezitten, en velen zijn te traag, om
zich die te verwerven. Het is dikwels het geval, dat de voorsmaak van moeite groter is dan de
werkelikheid; maar dat is niet alzo met de krisis, die v——r ons ligt. De levendigste
voorstelling kan de omvang van het godsgericht niet bevatten. In de tijd van beproeving moet
elke ziel op zichzelf v— —r God staan. Ofschoon Noach, Daniël en Job in het land zouden
zijn, “zo waarachtig als Ik leef, spreekt de Heer Heer, zo ze een zoon, of zo ze een dochter
zouden bevrijden! ze zouden alleen hun ziel door hun gerechtigheid bevrijden.”
Tans, terwijl onze grote Hogepriester nog bezig is om verzoening voor ons te doen,
behoren wij er naar te streven, volmaakt te worden in Christus. De Heiland kon er zelfs niet
door een gedachte toe gebracht worden, aan de kracht van de verzoeking toe te geven. Satan
vindt in de harten van de mensen het een of andere punt, waar hij een steun voor zijn voet
krijgen kan; de een of andere zondige begeerte wordt gekoesterd, door welke zijn
verzoekingen vat op hen krijgen. Maar Christus verklaarde van Zichzelf: “De overste van
deze wereld komt, en heeft aan Mij niets.” Satan kon niets in de Zoon van God vinden, dat
hem gelegenheid bood om de overwinning te behalen. Hij had de geboden van Zijn Vader
bewaard, en in Hem was er geen zonde, die Satan tot zijn voordeel kon gebruiken. Dit is de
toestand, waarin diegenen gevonden moeten worden, welke staande zullen blijven in de tijd
van benauwdheid.
Het is in dit leven, dat wij ons van de zonde moeten losmaken door het geloof in het
zoenbloed van Christus. Onze dierbare Heiland nodigt ons uit om ons met Hem te verbinden;
432