Wereldwijde Eendracht

Wereweldwijde Eendracht
De Schriftuurlike instelling van het avondmaal was vervangen geworden door het
afgodiese offeren van de mis. De Roomse priesters beweerden, dat ze door hun zinneloos
gemompel het eenvoudige brood en de wijn in het wezenlike lichaam en bloed van Christusm
veranderden. Met godslaster- like verwaandheid eigenden ze zich openlik de macht toe om
God, de Schepper van alle dingen, te scheppen. Van alle Christenen werd op straffe des doods
geëist, hun geloof in deze gruwelike, hemeltergende ketterij te betuigen. Scharen van degenen,
die dit weigerden, werden aan de vlammen prijs gegeven.
In de dertiende eeuw kwam dat allervreselikste van alle werktuigen van het pausdom, de
Inkwisitie, tot stand. De vorst der duisternis trad in overleg met de leidsmannen van de
pauselike priesterheerschappij. In hun geheime beraadslagingen hielden Satan en zijn engelen
de gemoederen van goddeloze mannen in beslag, terwijl er ongezien in hun midden een engel
Gods stond, die het vreselik verslag van hun schan- delike besluiten te boek stelde, en de
geschiedenis optekende van daden, te schrikkelik om door de ogen van mensen gezien te
worden. “Het grote Babylon was dronken van het bloed van de heiligen.” De verminkte
gedaanten van miljoenen martelaren schreeuwden tot God om wraak over die afvallige macht.
Het pausdom was de dwingeland van de wereld geworden. Koningen en keizers bogen
zich voor de bevelen van de Roomse opperpriester. Het lot van - de mensen, beide voor tijd
en eeuwigheid, scheen onder zijn beheer te staan. Honderden jaren lang waren de
leerstellingen van Rome alom en onvoor- waardelik ontvangen, zijn instellingen eerbiedig
gehouden, zijn feesten algemeen waargenomen. Zijn priesterschap werd geëerd en mildelik
ondersteund. Nimmer sedert die tijd is de Roomse Kerk tot hoger rang, of groter praal of
macht gestegen.
Doch “de middagglans van het pausdom was het midder- nachtelik duister van de wereld.”
De Heilige Schriften waren bijna onbekend, niet aan het volk alleen, maar ook aan de priesters.
Gelijk de Farizeën van ouds, haatten de geeste- like leidslieden het licht, dat hun zonden
ontdekte. Daar Gods wet, de maatstaf van gerechtigheid, van de baan geschoven was,
oefenden ze onbegrensde macht uit, en gaven zich aan teugelloze goddeloosheid over. Bedrog,
geldzucht en losbandigheid heersten alom. De mensen schrikten voor geen misdaad terug, die
hun gewin of aanzien aanbrengen kon. De paleizen van de pausen en prelaten waren de
tonelen van de laagste uitspattingen. Sommige van de regerende pausen maakten zich aan
zulke walgelike misdaden schuldig, dat wereldse vorsten die waardigheidsbekleders van de
kerk zochten af te zetten als monsters, te laag om te worden geduld. Eeuwen achtereen werden
er in Europa geen vorderingen gemaakt in geleerdheid, kunst, of beschaving. De Christenheid
scheen door een zedelike en verstandelike verlamming aange- grepen.
De toestand van de wereld onder de Roomse macht toonde de schrikkelike en treffende
vervulling aan van de woorden van de profeet Hosea: “Mijn volk is uitgeroeid, omdat het
zonder kennis is; dewijl gij de kennis verworpen hebt, heb Ik ook u verworpen; dewijl gij de
wet van uw God vergeten hebt, zal Ik ook uw kinderen vergeten.” “Er is geen trouw, en geen
35